هیئت تحریریه کلکتیو
برگردان
۱
· آنارشی تولید به پدیده قانونمند اقتصاد کاپیتالیستی در روند بازتولید جامعتی اطلاق می شود که از تضاد میان تقسیم جامعتی کار (تقسیم اجتماعی کار) و تولید خصوصی کاپیتالیستی نشئت می گیرد.
۲
· صاحبان کارخانجات (سرمایه داران) منفرد، مجزا از یکدیگر فقط به نیت کسب سود، به تولید مبادرت می ورزند و فقط از طریق بازار وارد رابطه با یکدیگر می شوند.
۳
· خصلت جامعتی مستمرا تعمیق یابنده تولید، اگرچه سرمایه داران را به سازماندهی دقت مند تولید در کارخانه وامی دارد، اما مالکیت خصوصی کاپیتالیستی بر وسایل تولید، سازماندهی مبتنی بر پلان و برنامه تولید در مقیاس تمامجامعتی را امکان ناپذیر می سازد.
۴
· در کاپیتالیسم انحصاری با تشکیل کارتل ها، سندیکاها، کنسرن ها و تراست ها، عرصه سازمان کاپیتالیستی تولید وسعت می یابد.
۵
· اما همزمان، با مبارزه رقابت آمیز در مقیاس ملی و بین المللی انحصارات، آنارشی تولید تعمیق می یابد.
· مراجعه کنید به رقابت
۶
· در در کاپیتالیسم انحصاری ـ دولتی، انحصارات می کوشند با فرم های معینی از برنامه ریزی انحصاری ـ دولتی هرچه بیشتر خود را با الزامات عینی توسعه مبتنی بر پلان اقتصاد منطبق سازند.
· مراجعه کنید به کاپیتالیسم انحصاری ـ دولتی
۷
· ما اینجا ماهیتا اما با تنظیم تصاحب سود به نفع انحصارات بزرگ سر و کار داریم.
۸
· این اقدامات به تقویت قدرت انحصارات بزرگ منجر می شوند، اما به حل منافع ستیزنده (متضاد) و قطع مبارزه رقابت آمیز مرتبط با آن منجر نمی شوند.
۹
· آنارشی تولید، بدین طریق از بین نمی رود.
· فقط فرم های آن تغییر می یابند.
۱۰
· آنارشی تولید خود را به عنوان مثال در امحای «پلان بندی شده» سرمایه با عدم استفاده از آن و در امحای ظرفیت های تولیدی مدرن (استخراج معادن، صنایع پولاد، صنایع نساجی) در هزینه های غول آسای تسلیحاتی و در میلیتاریزاسیون (نظامی سازی) اقتصاد نمودار می سازد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر