ویرایش و تحلیل
از
میمحا نجار
ترانه جاودان
شهریار
۱
اي شاخه گل که در پي گلچين دواني ام
اين نيست مزد رنج من و باغباني ام
معنی تحت اللفظی:
ای شاخه گل
که
مرا
به
دویدن در پی گلچین
وامی داری،
مزد رنج من و باغبانی من
نباید
این
باشد.
شهریار
در
این بیت غزل
دیالک تیک شاعر و شاخه گل
را
توسعه داده است.
شاعر
در
عین حال
باغبان
است.
یعنی
شاخه گل
را
و
در
واقع
بوته گل
را
کاشته، آبیاری کرده،علف هرز زدایی کرده و پرورش داده است.
شاخه گل
نتیجه رنج شاعر
(مولود شاعر)
است.
۲
اي شاخه گل که در پي گلچين دواني ام
اين نيست مزد رنج من و باغباني ام
شهریار
در
این بیت غزل
دیالک تیک عاشق و معشوق
را
به
شکل دیالک تیک گلچین و شاخه گل بسط می دهد
و
معلوم نیست
که
چرا و به چه دلیل
غر می زند.
شکوه و شکایت شهریار
از
این
است
که
معشوق
(شاخه گل)
او
را
به
دنبال عاشقش می دواند.
یعنی
فونکسیون رقیب
را
به
شهریار
داده است.
عاشق
قصد چیدن شاخه گل شاعر
را
دارد
و
شاخه گل
از
شهریار
می خواهد
که
مواظب باشد
تا
عاشق
حسابش را نرسد.
این است
که
شکوه و شکایت شهریار
از
چیست؟
حراست از شاخه گل
وظیفه طبیعی باغبان
است.
باغبان
که
گل
را
برای خودش نمی کارد.
کوزه گر
در
بهترین حالت
از
کوزه شکسته ی بی مشتری
آب می خورد.
درد شهریار چیست؟
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر