دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۴۱۹)

پروفسور دکتر 

ولفگانگ ایشهورن

اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت

و

دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)

برگردان
شین میم شین  

رهبری

(ریاست، اداره)

ادامه

۸

·    محتوای اجتماعی رهبری (ریاست) اما نه از اثرگذاری تاریخی ـ مشخص مشترک نیروهای مولده، بلکه از فرم تاریخی ـ مشخص طرز از آن خود کردن (مالکیت بر وسایل تولید) نشئت می گیرد.

۹

·    مارکس، ضمن تجزیه و تحلیل جامعه طبقاتی کاپیتالیستی اعلام می دارد:

الف

·    «از سوی دیگر، این کار قشر فوقانی، بالضروره در کلیه شیوه های تولیدی که مبتنی بر تضاد میان کارگران به مثابه مولدین بیواسطه و صاحبان وسایل تولیدند، وجود دارد.  

ب

·    این تضاد هر چه بیشتر باشد، نقش کاری که این قشر فوقانی بازی می کند، به همان اندازه بیشتر می شود.

پ

·    این نقش (رهبری، ریاست) در شیوه تولید کاپیتالیستی نیز اجتناب ناپذیر است.

ت

·    برای اینکه اینجا روند تولید، همزمان، روند مصرف نیروی کار کارگران توسط سرمایه داران است.

ث

·    کار قشر فوقانی شبیه کردوکار دول مستبد خودکامه است.

ج

·    به معنی دخالت همه جانبه  هر دو (سرمایه داران و رژیم مستبد خودکامه) در همه امور است:

·    هم سر و صورت دادن به انجام امور همگانی که ناشی از طبیعت هر جامعه است و هم ایفای فونکسیون های خاصی که از تضاد رژیم و توده های مردم نشئت می گیرند.»

·    (مارکس و انگلس،‌ «کلیات»، جلد ۲۵، ص ۳۹۷)

 

۱۰

·    هر کاراکتریزاسیون (مشخص سازی) رهبری در چارچوب اندام جامعه ای تاریخی ـ مشخص، همواره شامل تجزیه و تحلیل این تعین دوگانه (مضاعف) می شود.

۱۱

·    در تعریف و تحلیل بورژوایی از مدیریت کاپیتالیستی، فونکسیون استثماری، ستمگری و مانی پولاسیون (تحریف فکری) رهبری (ریاست) مورد مدافعه قرار می گیرد.

۱۲

·    سیستم  کاپیتالیستی رهبری از شرایط تاریخی ـ مشخص واقعی تولید نشئت می گیرد.

·    ضمنا بسته به خصلت خصوصی ـ کاپیتالیستی مالکیت (طرز از آن خود کردن) رقم می خورد.

ادامه دارد.