شعری از فریدون توللی (3)

کارون

·        بلم، آرام چون قویی سبکبار 

·        به نرمی بر سر کارون همی رفت

·        به نخلستان  ساحل، قرص خورشید 

·        ز دامان افق بیرون همی رفت 

·        شفق ، بازیکنان در جنبش  آب  

·        شکوه دیگر و راز دگر داشت 

·        به دشتی بر شقایق، باد سر مست 

·        تو پنداری که پاورچین گذر داشت

·        جوان،  پاروزنان  بر سینه ی موج

·        بلم می راند و جانش در بلم بود 

·        صدا سر داده غمگین، در ره باد 

·        گرفتار دل و بیمار غم بود

·        « دو زلفونت بود تار  ربابم  

·        چه می خواهی از این حال خرابم 

·        تو که با ما سر یاری نداری، 

·        چرا هر نیمه شو آیی به خوابم؟»  

·        درون قایق از باد شبانگاه 

·        دو زلفی نرم نرمک تاب می خورد 

·        زنی خم گشته از قایق بر امواج

·        سر انگشتش به چین  آب می خورد 

·        صدا ، چون بوی گل در جنبش باد 

·        به آرامی به هر سو پخش می گشت 

·        جوان می خواند و سرشار از غمی گرم 

·        پی دستی نوازش بخش می گشت:

·        «تو که نوشُم نئ، نیشُم چرایی 

·        تو که یارم نئی، پیشُم چرایی

·        تو که مرهم نئی، زخم دلم را 

·        نمک پاش دل ریشم چرائی؟»  

·        خموشی بود و زن در پرتو شام 

·        رخی چون رنگ شب نیلوفری داشت 

·        ز آزار جوان دلشاد و خرسند 

·        سری با او، دلی با دیگری داشت

·        ز دیگر سوی کارون، زورقی خُرد 

·        سبک، بر موج لغزان پیش می راند 

·        چراغی، کور سو می زد به نیزار 

·        صدایی سوزناک از دور می خواند

·        نسیمی این پیام آورد و بگذشت: 

·        «چه خوش بی مهربونی از دو سربی» 

·        جوان نالید زیر  لب به افسوس:

·        « که یک سر، مهربونی درد سر بی»  

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری