شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (33)

سپید

(۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹)  

سرچشمه:

اخبار روز    

  

·        گفتم:

·        «شگفت آنکه

·        زمستان

·        قندیل‌ هایش را بر دوش می ‌‌کشد،

·        بی‌ آنکه برفی باریده باشد.

·        من نیز

·        البته، گاهی‌

·        تابوت خویش را بردوش می‌‌ کشم،

·        بی‌ آنکه مرگی در کار باشد.»

·        خندید. 

·        گفت:

·        «آغشته‌ ای.

·        آغشته ‌ای به پیری کاذب

·        ور نه، سپیدی مو را

·        با برف دل چه کار؟»

·        گفتم:

·        «امشب به زال، زنگی خواهم زد.

·        باید هنوز شهروند شاهنامه باشد.»

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری