سیاوش کسرائی
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
در سوگ محمد زهری
·
خاموش وار آمد
·
ـ محبوب و با وقار ـ
·
همچون نسیم صبح، سبک پای و بی شتاب.
·
تابید
·
در ظلمت و سکوت به ویرانه های شب
·
مانند روشنایی معصوم ماهتاب.
·
چه مهربان به زمزمه جاری شد
·
چون چشمه ی فروتن دره
·
تا خاک تشنه را برساند کفی ز آب!
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر