فروغ
فرخزاد
(1313
ـ 1345)
(1934
ـ 1966)
عصیان
(۱۳۳۶)
تحلیلی از شین میم شین
می کشیدی خلق را در راه و می خواندی:
«آتش
دوزخ نصیب کفر گویان باد!
هر که شیطان را به جایم بر گزیند، او
آتش دوزخ به
جانش سخت سوزان باد!»
·
معنی تحت اللفظی:
·
خلایق گرفتار در ریسمانت را تهدیدکنان می کشیدی.
·
به منکران خود و به پیروان ابلیس وعده آتش دوزخ می دادی.
·
فروغ در این دو بیت یکی از صفات اصلی خدای فرماسیون
اجتماعی ـ اقتصادی برده داری را برمی شمارد:
1
·
تهدید دگراندیشان به عذاب الیم.
·
این کرد و کار خدا اما به چه معنی است؟
2
·
این کرد و کار از اگوئیسم (منگرائی، خودپرستی، خود خواهی، خود
برتر بینی) خدا پرده برمی دارد که در حقیقت یکی از صفات قبیحه اشرافیت بنده دار و
فئودال و سرمایه دار است.
·
درست به همین دلیل است که ما خدا را انعکاس آسمانی ـ
انتزاعی طبقات اجتماعی حاکم تلقی می کنیم.
·
صفت حسنه و یا قبیحه ای یافت نمی شود که اشرافیت بنده
دار و فئودال و سرمایه دار داشته باشند و خدا نداشته باشد.
·
کپیه برابر اصل است.
3
·
تهدید دگراندیشان به عذاب الیم، از سوی دیگر از تنگ نظری
و کوته بینی خدا حکایت دارد.
·
اگر خدا وسعت نظر داشت، اعتنائی به قبول و یا انکار خود
از سوی انسان ها نمی کرد و می گذاشت که آنها در انتخاب رسم و راه زیست خویش آزاد
باشند.
·
خود این شیوه سختگیرانه نسبت طرز تفکر انسان ها از ماهیت
طبقاتی خدا پرده برمی دارد.
·
خدای ادیان آسمانی سودائی جز انسان ستیزی بر سر ندارد.
·
خدا بسان اشرافیت بنده دار و فئودال و سرمایه دار به
دنبال بهانه می گردد تا توده تحت ستم را بیشتر بیازارد.
4
لاورا بوش
·
در این دو بیت فروغ، ضمنا از دوئالیسم خدا و ابلیس پرده
برداشته می شود:
·
ابلیس به مثابه ضد دوئالیستی خدا تلقی می شود.
·
با تحمیل وجود ابلیس به توده، انسانیت ستیزی خدای آسمانی
و خدایان زمینی تئوریزه می شود، یعنی توجیه نظری (تئوریکی) کسب می کند.
·
این همان تئوری مرزبندی بر مبنای دوست و دشمن است:
·
هر کس به ساز خدا نرقصد، بی اعتنا به موضع او نسبت به
ابلیس، پیرو ابلیس قلمداد می شود:
·
در منطق تئولوژی شق ثالثی امکان پذیر نیست:
·
«هر کس با ما نیست، با القاعده است.
·
تروریست است.
·
عضو محور شر است.
·
بر ما ست.»
·
(جورج ابن جورج)
مجید
نفیسی
خاموشی
در زندان
و از
خود می پرسم:
«چرا
نباید خاموش ماند
و از پذیرش پرسش،
سر باز زد
وقتی
که دیگر نمی توان
ده
ضربه ی تازیانه را
با یک رکعت نماز
تاخت زد
یا در
آن راهروی بی پایان
در برابر پرسش
قاضی القضات
که «مرتدی یا
مسلمان؟»
به چپ
رفت:
به
قتلگاه
یا به
راستِ توبه زار؟»
·
در این بند شعر مجید نفیسی، محتوای همین دو بیت فروغ در
عالم رئال تبیین می یابد و مو بر اندام هر هومانیستی سیخ می شود.
·
ضمنا بدین طریق، رسم و روال انگ زنی به همنوع و پرونده
سازی سوبژکتیف در سطوح ملی و سطح بین المللی رواج وسیع می یابد.
ویرایش:
پاسخحذفنسبت به طرز تفکر انسان ها
درست است.
با پوزش