ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ
كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ
الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا﴾
[ النساء: ۷۶]
کسانی که ایمان آورده اند در راه خدا پیکار می کنند، و آنان که کافرند در
راه طاغوت (= بت و شیطان) پیکار می کنند، پس شما با یاران شیطان پیکار
کنید، قطعاً نیرنگ (و نقشه) شیطان ضعیف است.
کریم در این آیه، از دو نوع جهاد دم می زند:
جهاد در راه الله و جهاد در راه ابلیس (طاغوت.)
بعد مسلمین را به جهاد در راه الله دعوت می کند و ضمنا به تحقیر حریف می پردازد.
مکر (تاکتیک جنگی) ابلیس ضعیف است.
﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ
الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ
اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً ۚ وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ
عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ ۗ قُلْ
مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَىٰ وَلَا
تُظْلَمُونَ فَتِيلًا﴾
[ النساء: ۷۷]
آیا ندیدی کسانی را که (در مکه) به آنها گفته شد:
«(اکنون) دست از جنگ بردارید، و نماز را بر پا کنید و زکات بدهید»
پس چون (در مدینه) جهاد بر آنان مقرر شد، ناگاه جمعی از آنان، از مردم می ترسیدند همانگونه که از خدا می ترسند یا بیشتر می ترسیدند، و گفتند:
« پروردگارا، چرا جهاد را بر ما مقرر کردی؟!
چرا ما را تا زمانی نزدیک مهلت ندادی؟»
بگو: «متاع دنیا ناچیز است، و سرای آخرت، برای کسی که پرهیزگار باشد، بهتر است،
به اندازه ی رشته
ای (که در میان هسته خرماست) به شما ستم نخواهد شد.
کریم سؤال مسلمین از خویشتن را به عنوان سؤال از خدا جا می زند تا زحمت تفکر و اقامه دلیل تجربی و علمی و عقلی و منطقی به خود ندهد.
در مکه مسلمین را از جهاد باز می دارد.
مثلا برای اینکه احتمال شکست می رود
و
پس از رسیدن به مدینه، فرمان جهاد می دهد.
برای اینکه چاره ای جز جنگ ندارند و یا با پیوستن انصار به مسلمین مهاجر از مکه، تقویت شده اند.
جواب خدای کذایی به سؤال مسلمین شنیدنی است:
برای مؤمنین مرگ بهتر از زندگی است.
خدا هم که هم به وعده خود وفا می کند و هم دادگر است.
﴿أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ
مُّشَيَّدَةٍ ۗ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِندِ
اللَّهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِندِكَ ۚ
قُلْ كُلٌّ مِّنْ عِندِ اللَّهِ ۖ فَمَالِ هَٰؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا
يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا﴾
[ النساء: ۷۸]
هر جا كه باشيد ولو در حصارهاى سخت استوار، مرگ شما را درمى يابد. و اگر خيرى به آنها رسد مى‌گويند كه از جانب خدا بود و اگر شرى به آنها رسد مى‌گويند كه از جانب تو بود.
بگو: همه از جانب خداست. چه بر سر اين قوم آمده است كه هيچ سخنى را نمى‌فهمند؟
در این آیه از معضل کریم پرده برمی افتد:
کریم گاهی فرصت غش کردن و آیه نازل کردن پیدا نمی کند و نتیجه فرامین جنگی اش
شکست مسلمین می شود.
خدای کذایی
فرامین جنگی غلط کریم را هم به گردن می گیرد تا آبروی او را حفظ کند.
دگم (جزم) موسوم به «حکمت الهی»
حلال مشکلات کریم است:
هم در خیر رسیده به مسلمین مثلا پیروزی در جنگ حکمت الهی هست، هم در شر رسیده به آنها، مثلا شکست شان.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر