شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۰)
بخش هفتم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
هر آن کاو قلم را نورزید و تیغ
بر او گر بمیرد، مگو ای دریغ
معنی تحت اللفظی:
هر کس که قلم زن و جنگاور نباشد،
ارزش ندارد.
بدین طریق
تنها کسانی ارزشمند قلمداد می شوند
یا
مثل خود سعدی اهل قلم باشند، یعنی روشنفکر باشند و فقط کار فکری انجام دهند
و
یا
مثل اعضای طبقه حاکمه (اشرافیت فئودال و دربار)
سپاهی باشند و شمشیر کشند و آدم کشند.
در نتیجه
توده های زحمتکش
مثلا
دهقانان، غلامان، بردگان، کنیزان، کلفت ها، نوکرها، زنان، چوپان ها، پیشه وران، صنعتگران، کارگران، تجار، خرده بورژواها (اصناف، معلمین، محصلین، مدرسین و غیره)
آدم حساب نمی شوند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر