فرهنگ مفاهیم سیاسی (ز) زوال فرهنگی (۱)

 هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

 شین میم شین 

 

 

۱

·    زوال فرهنگی به مظاهر انحلال فرهنگ هر فرماسیون جامعتی در جامعه طبقاتی اطلاق می شود.

·    مظاهر انحلالی که در آنها، روندهای فرهنگی مترقی سد می شوند، تار و مار می شوند، به رکود رانده می شوند و سطح توسعه فرهنگی نایله بازپس ستانده می شود.

 

۲

·    زوال فرهنگی، مشخصه مراحلی از توسعه جامعتی است که در آن مراحل، طبقه حاکمه استثمارگر به لحاظ سیاسی ارتجاعی می شوند.

 

۳

·    برجسته ترین فرم زوال فرهنگی به مثابه نفی فرهنگ در امپریالیسم، به ویژه در دیکتاتوری فاشیستی  با هومانیسم زدایی (بشردوستی زدایی) از حیات جامعتی در کلیه مظاهرش پدید می آید.

 

۴

·    سرمایه داری انحصاری ـ دولتی با مانی پولاسیون حوایج فکری ـ فرهنگی زحمتکشان تحت استثمار از توسعه فرهنگ ممانعت به عمل می آورد تا آنها (زحمتکشان) را به لحاظ ایده ئولوزیکی به نظام جامعتی سرمایه داری گره بزند.

 

·    مراجعه کنید به سرمایه داری انحصاری ـ دولتی، مانی پولاسیون فکری ـ فرهنگی 

 

 

امپریالیسم

(کاپیتالیسم انحصاری، سرمایه داری انحصاری)

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/13181

 

 

سرمایه داری انحصاری ـ دولتی

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/6889

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/6888

 

مانی پولاسیون فکری

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/12175

 

پایان

 

 

مانی پولاسیون

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/5682

 

پایان

 

مانی پولاسیون

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/3642

 

مانی پولاسیون

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/6169

 

http://hadgarie.blogspot.com/2011/09/blog-post_25.html

 

پایان

 

 

مانی پولاسیون

 

https://hadgarie.blogspot.com/2020/10/blog-post_715.html

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/6846

 

ادامه دارد.

درنگی در «آخرین ترانه من» از الهه (۴)

بهار غلامحسینی

(الهه)

  (۱۳۱۳ –  ۱۳۸۶) 

 

درنگی 

از 

میم حجری

عشق او سرشت من

چشم او عدوی جان

وه که سرنوشت من

در کف عدو بود.

معنی تحت اللفظی:

عشق او ماهیت و ذات من و چشم او دشمن جان من است.

از این رو، می توان گفت که دشمن تعیین کننده سرنوشت من است. 

تفاوت فرمال این بند شعر با بندهای پیشین آن، همقافیه بودن دو مصراع آن از دو بیت متفاوت است که شیوایی خاصی به تصنیف و ترانه اعطا می کند:

عشق او سرشت من

وه که سرنوشت من

شاعر در این بند تصنیف، رابطه عاشق را با معشوق توصیف می کند:

او

دیالک تیک عاشق و معشوق 

را

به شکل دیالک تیک عشق و نفرت بسط و تعمیم می بخشد:

عاشق کشته ـ مرده معشوق است 

(عشق به معشوق برای عاشق چیزی ماهوی و ذاتی (حیاتی ـ مماتی) است) 

و

 معشوق دشمن عاشق است.

(چشم معشوق با تیر نگاه، جان عاشق را به خون و خود او را به جنون می کشد.)

این امری طبیعی ـ غریزی و منطقی است.

«رابطه» عاشق با  معشوق،

اصلا رابطه نیست.

رابطه باید دو طرفه باشد.

عشق اما یکطرفه است.

عشق نوعی وابستگی جبری و غریزی و طبیعی است.

دلبستگی و وابستگی عاشق به معشوق،

بدترین بدبختی عاشق است.

انگار دشمن او، سرنوشتش را تعیین می کند.

ادامه دارد.

وجود و شعور (بخش سوم) (روانی به مثابه سوبژکتیو)

سرگی لئونیدوویچ روبین اشتاین

(۱۸۸۹ ـ ۱۹۶۰)

برگردان

شین میم شین

فصل دوم

کردوکار روانی و واقعیت عینی

 ۳

روانی به مثابه سوبژکتیو

 

 

۵۶

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14641

 

۵۷

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14645

 

۵۸

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14651

 

۵۹

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14663

 

۶۰

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14668

 

۶۱

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14689

 

۶۲

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14704

 

۶۳

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14723

 

۶۴

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14792

 

۶۵

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14809

 

۶۶

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14834

 

۶۷

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14849

 

۶۸

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14853

 

۶۹

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14866

 

۷۰

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14885

 

۷۱

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14922

 

۷۲

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14927

 

۷۳

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14934

 

۷۴

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14941

 

۷۵

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/14947

 

پایان

 

ادامه دارد.

 

درنگی در سخنی از مسعود دلیجانی راجع به فحشاء (۴)

درنگی

از 

میم حجری

 

 

 هدف بورژوازی که در پشت منافع فواحش و رسمیت بخشی به فواحش پنهان می شود، از اطلاق پرولتاریا به لومپن پرولتاریا نه دفاع از فواحش که رسمیت بخشی به فاحشه گری است. 

 

معنی تحت اللفظی:

بورژوازی  به دفاع از منافع فواحش 
تظاهر می کند

و

به فحشاء رسمیت می بخشد.

بورژوازی 

لومپن پرولتاریا را پرولتاریا می نامد.

هدف بورژوازی رسمیت بخشی به فحشاء است.

 

۱

بورژوازی  به دفاع از منافع فواحش 
تظاهر می کند.

 

با ورود جامعه بشری به فرماسیون اقتصادی سرمایه داری،

تبر بر تبار نظامات برده داری و فئودالی و ایده ئولوژی آندو فرود می آید.

 

فلاسفه و هنرمندان  و سیاستمداران بورژوایی آغازین،

خرد را به مقام قاضی القضات سنجش همه چیز ارتقا می دهند.

تنها چیزی تأیید می شود که از محکمه رشوه نگیر قاضی القضات خرد 

سربلند بیرون آید.

خدا و مشیت الهی عملا جای خود را به خرد و مشیت خرد می دهند.

بشر در کانون کاینات قرار داده می شود و هومانیسم از بلندترین مناره ها و منابر بورژوایی تبلیغ می شود.

 

مراجعه کنید

به

 

خرد ـ انسان ـ تاریخ 

پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

شین میم شین

 

http://mimhadgarie.blogfa.com/post/3925

....

وابستگی برده داری و فئودالی

 ممنوع اعلام می شود 

و 

برابری انسان ها مورد استدلال و اثبات قرار می گیرد.

 

انسان سلب آدمیت شده و چیز واره شده (برده و رعیت و وابسته شده) 

اعاده حیثیت می شود.

اشکال کار فرماسیون اقتصادی سرمایه داری 

اما در این بوده که کالا به سنگ بنای اساسی آن مبدل می شود.

 

همان طور که سلول، سنگ بنای اساسی هر اندام نباتی و جانوری ـ بشری است،

به همان سان هم کالا، سنگ بنای اساسی جامعه سرمایه داری می شود.

 

کار مارکس در کاپیتال،

بررسی کالا به مثابه سلول جامعه سرمایه داری است.

همه چیز مادی و فکری و روحی و روانی 

تحت مناسبات تولیدی سرمایه داری،

کالا واره می شود.

قیمتگذاری می شود.

خرید و فروش می شود.

اجاره داده می شود.

خرد آغازین، رنگ می بازد و کالا به مقام خدا ارتقا می یابد.

 

جای خداپرستی در فرماسیون های اقتصادی سابق را کالاپرستی (پول پرستی، فتیشیسم کالایی) می گیرد.

 

پول به معیارالمعاییر (معیار معیارها) تبدیل می شود.

اگر تیز بنگریم، بشریت فاحشه واره می شود و جامعه فاحشه خانه.

 

 

 

برتولت برشت، 

نمایشنامه ای تحت عنوان «انسان نیک سچوان» دارد که تحت عنوان غلط «زن نیک سچوان» به فارسی ترجمه شده است.

 

 

خدایان سه گانه

برای آشنایی با وضع بشریت به کره زمین فرود می آیند.

پس از طی راه درازی، گرسنه و تشنه  در کوچه و خیابان می مانند.

تا اینکه انسان نیکی که فاحشه ای است، در به روی شان باز می کند

و

 پس از اجاره دادن خود، آب و نان و پنیری می خرد و جلوی خدایان خسته و تشنه و گرسنه  می گذارد.

 

سؤال برای خواننده و بیننده این نمایشنانه این است

که

چرا

انسان خوب سچوان، زن خودفروشی است؟

 

ادامه دارد.