زهره تنکابنی
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
منبع:
اخبار روز
درنگی
از
مسعود بهبودی
زهره تنکابنی
شاه
با
اوتوپی نیل به تمدن بزرگ
به دیکتاتوری محض رسید و وعده گشودن فضای باز پس از تحقق آرمان خود را دارد.
حاکمیت کنونی ایران
نیز
با
اوتوپی تبدیل شدن به امپراطوری بزرگ
توده را استثمار و سرکوب و دار و ندار کشور را در راه تولید تسلیحات و پیشبرد سیاست مخرب خود حیف و میل می کند.
زهره
عاجز از درک تفاوت و تضاد ماهوی ـ طبقاتی شاه با شیخ است.
دلیل سرنگونی شاه
نه اوتوپی رسیدن به تمدن بزرگ کذایی، بلکه انقلاب ضد فئودالی بوده است.
اوتوپی شیخ
چه برگشت به صدر اسلام و چه تبدیل شدن به ابرقدرت اسلامی
دال بر ماهیت فوندامنتالیستی ـ اسلامی آن است.
ابوبکر بغدادی
می خواست دولت اسلامی جهانی سنی را تشکیل دهد.
سید علی خامنه ای
هم
می خواهد دولت اسلامی جهانی شیعی را تشکیل دهد.
اگر زهره پای منبر آخوندها نشسته بود،
از اوتوپی دیرین آنها خبر داشت.
جالب
محتوای انتقاد زهره از شاه و شیخ است.
زهره چنان وانمود می کند
که
انگار در زمان شاه، فقر وجود نداشته است.
یکی از نیروهای سرنگون ساز سلطنت
حاشیه نشینان تهران بوده اند.
دلیل فقر توده در زمان شیخ
هم
نه اوتوپی ابرقدرت اسلامی شدن شیخ، بلکه مناسبات تولیدی سرمایه داری است.
همان مناسبات تولیدی که با انقلاب سفید حاکم گشته بود،
در دوره جلاد انقلاب سفید، تعمیق یافته و مسلط تر گشته است.
راه حل زهره برای غلبه بر فقر
نه انقلاب سوسیالیستی، بلکه صرفنظر از اوتوپی فوندامنتالیستی است.
زهره
ظاهرا
جزو اصلاح طلبان است که ضمن حفظ سیستم سرمایه داری،
تغییرات سطحی در روبنای ایده ئولوژیکی را مصلحت می داند.
زهره
بگونه ای که نبود حداقل شاخص های زندگی مطلوب،
موجب مهاجرت جمعیت جوان و متخصص از کشور شده و واضح است که با تهی شدن کشور از حاملان دانش و نیروی انسانی کارآمد،
ایران از منابع اصلی توسعه محروم شده و بجز تباهی، نمی توان آینده ای را، برای سرزمین متصور بود.
اکنون از رفرمیسم زهره پرده برمی افتد:
بیکاری موجب مهاجرت می شود و جامعه از توسعه باز می ماند.
زهره
هنوز دلیل بیکاری توده ای در جنقوری اسلامی را نمی داند.
بیکاری توده ای
خاص جنقوری اسلامی نیست.
بیکاری معلول مناسبات تولیدی سرمایه داری است.
خانه از پای بست، ویران است.
زهره در فکر نقش ایوان است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر