پروفسور دکتر
ولفگانگ ایشهورن
اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت
و دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)
برگردان
شین میم شین
ایدئال
(آرمان، آرمانی)
۱
·
ایدئال، خویشاوند معنوی و واژه ای ایده (اندیشه) است.
۲
·
ایدئال بنا بر تعیین عامش، تجسم (جسمیت یابی) تمایل کامل،
الگویی و سرمشقی بشری است.
۳
·
در تعیین (و تعریف) ایدئال، تضاد بین فلسفه ماتریالیستی ـ
دیالک تیکی و فلسفه ایدئالیستی انعکاس می یابد.
۴
·
فلسفه ایدئالیستی ـ بی اعتنا به تفاسیر متفاوت ـ منبع و
سرچشمه ایدئال را «رایش ایده ها» (خطه اندیشه ها) می داند.
۵
·
فلسفه مارکسیستی – لنینیستی (ماتریالیستی ـ دیالک تیکی) بر
خلاف فلسفه ایدئالیستی، بر آن است که ایدئال
ها، فرم خاصی از انعکاس واقعیت عینی (رئالیته اوبژکتیو) در آیینه روح (شعور، ضمیر)
آدمیان است.
۶
·
منبع و سرچشمه تشکیل و توارث ایدئال های پیشرفت جامعه ای،
عبارت است از واقعیت عینی مناسبات جامعه ای.
۷
·
ایدئال ها اما فقط بازتاب های ساده نیستند.
·
ایدئال ها فقط تصویر اندازی مستقیم واقعیت عینی در آیینه ی
ضمیر آدم ها نیستند.
·
مراجعه کنید به واقعیت
۸
·
در ایدئال ها دانش تجربی و معارف (شناخت های) انسان ها
تراکم یافته اند.
·
دانش تجربی و معارفی که انسان ها در روند رویارویی و چالش و
کشمکش با طبیعت و جامعه گرد آورده اند، تنظیم کرده اند، تعمیم بخشیده اند، تکمیل
کرده اند و به طرز تصویرمندی تبیین داشته اند.
·
(تبیین تصویرمند (مصور) یعنی فرمی از بیان که نظر بسان تصویری از
پرده چشم خواننده و شنونده بگذرد. مترجم)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر