دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۱۶۷)

پروفسور دکتر
ولفگانگ ایشهورن
اریش هان
مانفرد پوشمن
روبرت شولتس
هورست تاوبرت
و دهها تن دیگر
(۱۹۶۹)

برگردان
شین میم شین
پیشکش
به
امیر حسین آریان پور

 

عمده سازی

(برجسته سازی)

۱

·    عمده سازی، به کردوکاری برای تعیین جنبه و جانب کمی و کیفی پدیده ها و روندهای اجتماعی و دینامیک (توسعه ی) آنها اطلاق می شود. 

۲

·    متدهای عمده سازی مستعمل به واسطه آماج پژوهش تعیین می شوند.

·    برای اینکه عمده سازی باید به تعیین شرایط عینی، فاکتورها (عوامل) و نیرو های محرکه ی اکتیویته (فعالیت مبتنی بر آگاهی) انسان ها در روند توسعه اجتماعی بپردازد.

·    یعنی هم روند های اوبژکتیو (عینی) را در نظر داشته باشد و هم روند های سوبژکتیو را.

۳

·    عمده سازی از این رو، باید دو جنبه زیر را در بر گیرد:   

الف

·    درک و توضیح مشخصات و خصوصیات ماهوی پدیده ها و روند های اجتماعی را 

ب

·    درک و توضیح عرصه های بزرگ و کوچک واقعیت اجتماعی را 

۴

·    در پژوهش سوسیولوژیکی (جامعه شناسی)، درک و توضیج جنبه و جانب کمی واقعیت اجتماعی، نقش خاصی به عهده دارد.

·    برای اینکه آن، بغرنجی و تنوع پدیده ها و روندهایی را که به شکل انبوه مطرح می شوند، به  فهم  انسان ها دسترس پذیر می سازد.  

۵

·    در مطابقت با دامنه ی عمده سازی، یعنی بنا بر تعداد واحدهای بررسی هر موضوع تحت بررسی، میان دو نوع زیر از عمده سازی، تفاوت گذاشته می شود: 

الف

عمده سازی فراگیر

(توتال)

·    با عمده سازی فراگیر کلیه واحدهای بررسی هر موضوع تحت بررسی تعیین می شوند.  

ب

عمده سازی جزئی

(بخشی)

·    در عمده سازی جزئی، فقط تعداد معدودی از واحدهای بررسی هر موضوع تحت بررسی تعیین می شود که نقش نماینده دارند.  

ادامه دارد.