هومانیسمی سرشته به دوراندیشی

محمدرضا راثی پور

سرچشمه: از هر دری سخن
rasipoor.blogfa.com

• حاتم طائی از بیایانی می گذشت.

• افتاده ای را دید.

• از اسب پیاده شد تا کمکش کند.

• مرد افتاده ناگهان برخاست، به سوئی پرتش کرد و سوار اسبش شد و می خواست به تاخت از او دور شود، که حاتم گفت:
• «من حاتم طائی هستم و این اسب را به تو بخشیدم، ولی پیش از این که بروی از تو تمنائی دارم.»

• دزد اسب پرسید:
• «چه تمنائی؟»

• حاتم گفت:
• «از این ماجرا با کسی صحبت نکن!»

• دزد پرسید:
• «می ترسی مردم بدلیل فریب خوردنت، ریشخندت کنند؟»

• حاتم گفت:
• «نه، ترسم از آن است، که مردم این ماجرا را بشنوند و به دستگیری از افتاده ها و درمانده ها برنخیزند!»

پایان

ویرایش متن از دایرة المعارف روشنگری است.