شین میم شین
نه اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
روز الست
روزی است که خداوند همه فرزندان آینده حضرت آدم
را
در عالم ذر جمع کرد
و
از
آنها
پرسید:
«آیا من خدا شما نیستم؟»
و
آنها همگی تایید کردند.
به هنگام آفرینش حضرت آدم،
تمامی فرزندان آینده او را در «عالم ذر» به صورت موجودات ریز در آورده و به آنان گفته است:
«ألست بربّكم»
و
آنان پاسخ داده اند:
«بلی»
و
سپس همگی را به صلب و پشت آدم (ع) بازگردانده است.
آنان در هنگام خطاب الهی
دارای عقل و شعور بوده اند
و
در جواب سخن خدا پاسخ مثبت داده اند
و
این پیمانی است که از آنها گرفته شده
تا در روز رستاخیز بهانه ای نداشته باشند.
۱
تأمل در آئینه
دل کنی
صفائی به تدریج
حاصل کنی
مگر بوئی از عشق مستت کند
طلبکار عهد
الستت کند
معنی تحت اللفظی:
پس از تأمل در آیینه دل و کسب صفا
شاید بویی از عشق
تو
را
مست کند
دلت برای روز الست تنگ شود.
روز الست
یکی از خرافه های اسلامی است.
گویا
خدا
نطفه های بشریت چندین میلیاردی
را
پس از خلق حوا و آدم
مورد خطاب قرار داده
و
نطفه ها
همه با هم
گفته اند که خدا شناس اند.
زنده باد نطفه های عاقل و بالغ.
۲
مگر بوئی از عشق
مستت کند
طلبکار عهد
الستت کند
سعدی در این بیت شعر،
دست و پای خرد را بسته و با دهنبندی بر پوزه،
به گوشه ای انداخته
و
میدان سخن را در اختیار وهم و خیال بی لگام نهاده
است.
مشتاق شناخت خدا
در کنج عزلت،
شاید بوئی از عشق به مشامش رسد، مست شود
و
عهد الست را به یاد آورد و شوق طلبش را در دلش بیدار
کند.
سؤال
راه نهائی شناخت ذات حق همین است:
شناخت که نه، ت شاید.
جواب
راه نهائی شناخت ذات حق همین است:
شناخت که نه، توهمی
شاید.
۳
به پای طلب ره
بدانجا بری
و ز آنجا به بال
محبت پری
معنی تحت
اللفظی:
تا با پای آرزو به عهد الست برگردی
و
با بال عشق بپری
سؤال
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک ع و وفا
را
به شکل دیالک تیک د و س بسط و تعمیم می دهد:
یادآوری عهد الست با حق،
همان
و
راه افتادن برای دریافت طلب
خویش همان:
دایره داد و ستد باید بسته شود و طلبکار باید به
طلبش برسد و اگر لازم شد، باید با بال محبت بپرد.
جواب
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک عهد و
وفا
را
به شکل دیالک تیک داد و ستد بسط
و تعمیم می دهد:
یادآوری عهد الست با حق،
همان
و
راه افتادن برای دریافت طلب
خویش همان:
دایره داد و ستد باید بسته شود و طلبکار باید به
طلبش برسد و اگر لازم شد، باید با بال محبت بپرد.
سعدی
اکنون
به عارفی تمامعیار مبدل شده
و
فکر و ذکر و هم و غمی جز
صدور احکام ایراسیونالیستی (ضد عقلی) ندارد.
در آئینه دل تأمل کن، صفائی
حاصل آور، از بوی عشق مست شو، طلبکارعهد الست شو، به پای طلب بدانجا برو و با پر
محبت پر بکش.
همه این مفاهیم
عرفانی، انتزاعی، یاوه و
توخالی اند.
هیچکدام از این مفاهیم را
نمی توان جامه مشخص و عینی پوشاند.
ادامه
دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر