حلال عشق حرام شرع
درنگی
از
مسعود بهبودی
۱
حلال عشق حرام شرع
سید علی رکن الدین
از شعرای طبقه حاکمه طویله جماران و جمکران است.
از شعرای بند تنبانی تشیع اصلا حشری است
که
خود را برای عوام فریبی
تشیع سرخ علوی
جا زده بود
و
دیری است که نقاب قلابی سرخ را از سر برداشته و ماهیت ارتجاعی سیاه تر از قیر خود را نمودار ساخته است.
ما
چند سال قبل
اشعار دیگر شعرای همین طبقه حاکمه را مورد تحلیل قرار داده ایم:
مراجعه کنید
به
ایده ئولوژی تشیع سرخ علوی در آیینه شعر (بخش اول)
۲
حلال عشق حرام شرع
این عنوان این شعر رکن الدین است.
در این عنوان شعر
دیالک تیک مجاز و ممنوع
به
شکل دوئالیسم عشق و شرع بسط و تعمیم داده می شود.
منظور از عشق و شرع چیست؟
منظور رکن الدین و اذناب دیگر طبقه حاکمه طویله جماران از عشق،
غریزه است.
غریزه در دیالک تیک غریزه و عقل قرار دارد و نه در دوئالیسم غریزه و شرع.
برای اینکه شرع
بدتر از غریزه
ضد عقل
است.
۳
نه غمگینم نه خوشحالم نه بی تابم نه آرامم
نمی دانم چه خواهد شد بدون تو سرانجامم
در این بیت اول شعر رکن الدین
دیالک تیک شادی و غم و دیالک تیک قرار و بیقراری
به
طرز ایراسیونالیستی (خردستیزانه) و منفی تخریب می شود.
آن سان که نه، از شادی اثری می ماند و نه از غم.
نه، از قرار نشانی می ماند و نه از بی قراری.
این نشاندهنده گیجی، سردرگمی و کلافگی شاعر فاشیسم و فوندامنتالیسم شیعی است.
در مصراع دوم این بیت شعر،
نتیجه نهایی دیالک تیک ستیزی،
تبیین می یابد:
وابستگی.
بدون مرجع و معبود و معشوق،
رکن الدین نمی داند که سرانجامش چه می شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر