پروفسور دکتر رولف ماکس
برگردان
شین میم شین
فصل چهارم
مقابله
با
طبقه کارگر چین
و
ساختمان بنیان
های سوسیالیسم در چین
با
«استراتژی محاصره» مائوئیستی
۵۱
· نمودارسازی نتایج حاصله در توسعه طبقه کارگر چین
تا سال ۱۹۵۷ به مثابه معیار و مرکز مختصات (نقطه قابل رجوع) برای ارزیابی مسائل
زیر اهمیت شایان دارد:
الف
· برای ارزیابی روندهای اجتماعی ـ اقتصادی و ایده
ئولوژیکی صورت گرفته در طبقه کارگر تا سال
۱۹۵۷
ب
· برای ارزیابی تأثیرات سیاست مائوئیستی مؤثر در
این روندها.
۵۲
· البته باید در نظر داشت که نتایج حاصله در روند
شکلگیری طبقه کارگر چین در فاصله سال های ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۷ با ماهیت طرح سیاسی مائوئیسم
مطابقت نداشته است.
۵۳
· نتایج حاصله در روند شکلگیری طبقه کارگر چین در
فاصله سال های ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۷ قبل از همه به لحاظ رشد کیفی طبقه کارگر و به لحاظ
ارتقای نقش جامعه ای طبقه کارگر و تحکیم رابطه طبقه کارگر با جنبش کارگری بین
المللی در همان دوره نیز در تضاد با تصورات مائوئیستی از جامعه قرار داشته
اند.
۵۴
· هشتمین پلنوم حزب کمونیست چین در سال ۱۹۵۶
موفقیت هایی را خاطرنشان می شود که در اثر شرکت طبقه کارگر در اداره کارخانجات
حاصل آمده اند.
۵۵
· پلنوم اما ضمنا خاطرنشان می شود که سطح عمومی
توسعه در این عرصه هنوز رضایت بخش نیست و باید بر سلسله ای از دشواری ها غالب آمد.
۵۶
· بر پایه مصوبات پلنوم هشتم حزب، تصمیماتی در
زمینه توسعه هر چه بیشتر دموکراسی سوسیالیستی در کارخانجات اتخاذ می شود.
۵۷
· این تصمیمات متخذه با الزامات حیات جامعه ای در
چین و قبل از همه با شکلگیری سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر چین مطابقت داشته
اند.
۵۸
· در فاصله سال های ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۷ طرح های جامعه ای
ـ سیاسی مائوئیسم، علنا مطرح نمی شدند.
۵۹
· این بیانگر اجبارهای عینی بوده که مائوئیسم هم
در این دوره تحت تابعیت آن قرار داشت.
۶۰
· در رابطه با توسعه طبقه کارگر چین در فاصله سال
های ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۷، نتایج اجتماعی مطرح بوده اند که در رابطه مستقیم با اقدامات
رهبری چین قرار داشتند که مائوئیست ها، آن
اقدامات را قبل از همه از نقطه نظر تشکیل شرایط استارت (شروع) اقتصادی و سیاسی می
دیدند.
۶۱
· اقدامات زیر از آنجمله بوده اند:
الف
· پیشرفت
هایی در زمینه صنعتی سازی کشور
ب
· پیشرفت
هایی در راه کسب وحدت اجتماعی بزرگ کشور
۶۲
· این
پیشرفت ها برای مائوئیست ها، نه به مثابه
توسعه سوسیالیستی جامعه، بلکه به مثابه طرح آنها تحت عنوان «دموکراسی نوین» بوده
اند.
۶۳
· کمک های
اقتصادی و سیاسی اتحاد شوروی و دیگر کشورهای سوسیالیستی نیز برای مائوئیست ها، به
همین سان بوده اند.
۶۴
· بلوغ اجتماعی ـ اقتصادی و بویژه بلوغ سیاسی ـ
ایده ئولوژیکی طبقه کارگر چین برای مائوئیست ها، فراورده جنبی توسعه فاکتورهای
دیگر بوده است.
· فاکتورهایی که آنها به طور عینی لازم داشته اند.
۶۵
· این حکم با توسعه پس از سال ۱۹۵۷ تأیید می شود.
۶۶
· البته علاوه بر این، رابطه مائوئیست ها با طبقه
کارگر جمهوری خلق چین را در این زمان، ضمنا افکار سیاسی ـ تاکتیکی آنها تعیین می
کرد.
· آنها به تأثیر گزاری شدید در طبقه کارگر نیاز
داشتند تا بتوانند به آماج های خود نایل آیند.
· آماج های جامعه ای ـ سیاسی، که با سوسیالیسم
علمی در تضاد قرار داشتند.
۶۷
· استتار (پنهان نگهداشتن) طرح جامعه ای ـ سیاسی مائوئیسم
در فاصله سال های ۱۹۴۹ (سال تأسیس جمهوری خلق چین) تا ۱۹۵۷ به طور بیواسطه ای در
پیوند با این مسئله بوده که در این دوره، بویژه در مرحله سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۴
تضاد اصولی میان خط لنینیستی ـ انترناسیونالیستی و خرده بورژوایی ـ ناسیونالیستی،
یعنی خط مائوئیستی، نسبتا پوشیده و مستور
بوده است.
۶۸
· خصلت مستور این تضاد خود را در شعار ایده
ئولوژیکی اصلی این دوره تحت عنوان «اندیشه های مائوتسه تونگ» به مثابه بیانگر
رابطه حقایق عام مارکسیسم ـ لنینیسم با پراتیک مشخص انقلاب چین نشان می دهد.
۶۹
· ۳۰ امین سالگر تأسیس حزب کمونیست چین در سال
۱۹۵۱ بهانه ای برای اشاعه وسیع این شعار قرار داده شد.
۷۰
· اشاعه نوشتجات مائوتسه تونگ کلا در جهت تأکید بر
وحدت کذایی «ایده های مائوتسه تونگ» با مارکسیسم ـ لنینیسم صورت می گرفت.
۷۱
· تبلیغ
وسیع مطالعه آثار زیر مائوتسه تونگ در این زمینه نقش بسیار مهمی به عهده داشت:
الف
· «راجع به پراتیک» (۱۹۵۱)
ب
· «راجع به تضاد» (۱۹۵۲)
۷۲
· در اوایل سال های ۵۰ قرن بیستم این نوشتجات مائوتسه
تونگ شدیدا پیش کشیده شد تا بر پیشانی «ایده های مائوتسه تونگ» برچسب مارکسیستی ـ
لنینیستی زده شود.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر