بلاگردان
مجید نفیسی
به محمود دولت آبادى
(ششم ماه ژوئن سال ۲۰۱۸)
ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور
نه،
این کراوات سرخ نمی تواند
چون بلاگردانی
تو را حفظ کند
و سر میزِ افطارِ دولتِ شرعی
از تو روشنفکری عرفی بسازد
و خوانِ خونینِ ولایت را
به سفره ی ساده ی بلقیس برگرداند.
چون بلاگردانی
تو را حفظ کند
و سر میزِ افطارِ دولتِ شرعی
از تو روشنفکری عرفی بسازد
و خوانِ خونینِ ولایت را
به سفره ی ساده ی بلقیس برگرداند.
(بلقیس اسم ننه گلمحمد در کلیدر است.)
عرفی بودن
به سادگیِ تراشیدن ریش
و بستن کراوات نیست
باور داشتن به جدایی دین از دولت است
ارزش نهادن به آزادی دینی و بی دینی است.
به سادگیِ تراشیدن ریش
و بستن کراوات نیست
باور داشتن به جدایی دین از دولت است
ارزش نهادن به آزادی دینی و بی دینی است.
وقتی روبروی آینه
ریش می تراشیدی
و کراوات می بستی
آیا از خود نپرسیدی، چرا
با تیغی به تیزی ریشتراشت
سلطانپور را پیش از تیرباران
شکنجه کردند
و با ریسمانی به درازای کراواتت
گلوی مختاری را فشردند؟
ریش می تراشیدی
و کراوات می بستی
آیا از خود نپرسیدی، چرا
با تیغی به تیزی ریشتراشت
سلطانپور را پیش از تیرباران
شکنجه کردند
و با ریسمانی به درازای کراواتت
گلوی مختاری را فشردند؟
ایکاش روزه ات را
در خانه گشوده بودی
در خانه گشوده بودی
هر چند یکبار گفته ام:
«در سرزمینی که دین
برچسبِ جنایت های دولتی است
روزه خواری از روزه داری
پرمعناتر می نماید.»
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر