هژمونی (سرکردگی) (۱)

پروفسور دکتر  گونتر هیدن

برگردان

 شین میم شین

   

۱

·      هژمونی در واقع به معنی نقش رهبری است.

۲

·      هژمونی پرولتاریا در دوره امپریالیسم حاکی از نقش رهبری طبقه کارگر در انقلاب بورژوائی ـ دموکراتیک  و و یا در انقلاب ضد امپریالیستی ـ دموکراتیک و در دیکتاتوری انقلابی ـ دموکراتیک کارگران و دهقانان است.

۳

·      آموزه هژمونی پرولتاریا در انقلاب بورژوائی ـ دموکراتیک را لنین در اثر خویش تحت عنوان «دو تاکتیک سوسیال ـ دموکراسی» در انقلاب دموکراتیک (۱۹۰۵)  در چالش با اوپورتونیسم توسعه داده است.

    

·      (اوپورتونیسم یعنی ارجحیت قائل شدن به منافع طبقاتی بورژوازی در قبال جنبش کارگری.

·      اوپورتونیسم یعنی صرفنظر کردن از یک سیاست انقلابی پرولتری و جایگزین ساختن آن با سیاست مبتنی بر سازش با بورژوازی.

·      اوپورتونیسم آماج مبارزه طبقاتی پرولتری، یعنی امحای سرمایه داری، بر قراری دیکتاتوری پرولتاریا، ساختمان سوسیالیسم و از بین بردن طبقات را زیر پا می نهد و با اعلام اینکه جامعه سرمایه داری عالی ترین جامعه بشری است و ماهیتا غیر قابل تغییر است و فقط باید به رفرم هائی اکتفا کرد، به حفظ آن کمر می بندد.

·      اوپورتونیسم ـ از این رو ـ یکی از نشانه ها و نمودهای بارز نفوذ بورژوائی در جنبش کارگری است. مترجم)

۴

·      طرفداران اوپورتونیسم تغییراتی را که در شرایط انقلاب بورژوائی ـ دموکراتیک پدید آمده بود، نادیده می گرفتند.

۵

·      تغییرات یاد شده به شرح زیر بوده اند:

الف

·      سرمایه داری رقابت آزاد وارد مرحله امپریالیسم شده بود و در نتیجه آن، بورژوازی مدرن خصلت دموکراتیک خود را از دست داده بود و خصلت ارتجاعی کسب کرده بود.

ب

·      نیروی انقلابی طبقه کارگر توسعه چشمگیری یافته بود:

·      طبقه کارگر با تشکیل حزب مارکسیستی ـ لنینیستی خویش به وحدت سیاسی و استقلال سیاسی دست یافته بود و قدرت رهبری توده های خلق را در جریان انقلاب بورژوا ـ دموکراتیک به دست آورده بود.

ادامه دارد.