مسئله اساسی فلسفه (۵)

پروفسور دکتر الفرد کوزینگ

برگردان

شین میم شین 

   ۱

حل ایدئالیستی مسئله اساسی فلسفه

ادامه

 پ

حل پوزیتیویستی مسئله اساسی فلسفه

۱

·      نمایندگان دیگر ایدئالیسم ذهنی، بویژه پوزیتیویست ها، اغلب می کوشند تا راه حل ایدئالیستی خود به مسئله اساسی فلسفه را از دیده ها پنهان کنند.

۲

·      آنها برای این کار، مضامین روح (شعور)  را که گویا تشکیل دهنده جهان عینی اند، نه به عنوان کمپلکس های احساسی، بلکه به عنوان «عناصر جهانی» (ماخ)، «سلاسل حیاتی» (اوه ناریوس) و یا «گیگونومن ها» (چیهن) می نامند.

۳

·      نئوپوزیتیویست ها نیز بر این خط می رانند و از «واقعیات امور» (ویتگن اشتاین) و یا از «آنچه که هست» (اشلیک) سخن می گویند.

*****

۷

·      ایدئالیسم ذهنی در صورت پیگیربودن به سولیپسیسم منتهی می شود.

·      (سولیپسیسم در واقع به معنی فقط «من» خودم است.

·      سولیپسیسم بیانگر نقطه نظر معرفتی ایدئالیسم ذهنی است:

·      در قاموس سولیپسیسم، واقعیت عینی، فقط در «من» وجود دارد، فقط «من» (فردی) و حالات روانی «من» وجود واقعی دارند.

·      جهان خارج تنها در تصور «من» وجود دارد. مترجم)

۸

·      بسیاری از ایدئالیست های ذهنی، برای نجات از این نتیجه نهائی ناگزیر، روح (شعور)  انسانی را به درجه روح (شعور)  ماورای فردی تعالی می بخشند.

·       آنسان که ایدئالیسم ذهنی، اغلب، با عناصر ایدئالیسم عینی پیوند می یابد و در توسعه خود بدان مبدل می شود.

*****

·      پاسخ به مسئله اساسی فلسفه یا به ماتریالیسم منجر می شود و یا به ایدئالیسم.

·      در این میان، اگرچه تفاوت میان ایدئالیسم عینی و ذهنی اهمیت زیادی دارد، ولی با توجه به تضاد میان ماتریالیسم و ایدئالیسم اهمیت درجه دوم کسب می کند.

·      جریان فلسفی ثالثی که نه ماتریالیسم باشد و نه ایدئالیسم، نمی تواند وجود داشته باشد.

·      زیرا مسئله اساسی فلسفه، برخلاف ادعای تازه فلسفه بورژوائی، آلترناتیو سومی و یا دیگری را مجاز نمی دارد.

ادامه دارد.