محتوا (مضمون) (۱)

پروفسور کاملیا وارنکه

برگردان

شین میم شین

    

·      محتوا (مضمون) به چهار معنی زیر بکار می رود:

الف

۱

·      محتوا یعنی مجموعه عناصر متشکله سیستمی که به طرز معینی ساختاربندی شده است.

۲

·      به این معنی، «محتوا» و «مجموعه عناصر»، مفاهیم مترادف محسوب می شوند.

ب

۱

·      محتوا عبارت است از سیستمی (مجموعه عناصر و روابط) که بوسیله سیستم دیگری انعکاس می یابد.

۲

·      مثلا در رابطه زیربنای اقتصادی با روبنای ایده ئولوژیکی، زیربنای اقتصادی بمثابه محتوای مادی (اجتماعی ـ اقتصادی) در فرم ایده ئولوژیکی و نهادهای مربوطه انعکاس می یابد.

·      (به عبارت دیگر دیالک تیک زیربنا و روبنا به شکل دیالک تیک محتوا و فرم نمودار می گردد. مترجم)

۳

·      در رابطه محتواهای فکری با فرم های فکری نیز سیستمی توسط سیستمی دیگر انعکاس می یابد.

۴

·      پدیده ها و پیوندهای واقعیت عینی، بمثابه محتواهای تفکر انسانی در فرم های گویشی مناسبی به صورت مفاهیم، احکام، تئوری ها و غیره انعکاس می یابند.

پ

۱

·      محتوا عبارت است از عناصر درونی، مجموعه خواص درونی متعلق به هر چیز در تضاد با هیئت خارجی و یا در تفاوت با ماهیت آن.

۲

·      در «محتوا» به این معنا، میان عناصر و روابط  تفاوت گذاشته نمی شود.

ت

۱

·      محتوا با فرم، وحدت دیالک تیکی تشکیل می دهد.

۲

·      فرم بی محتوا (به استثنای کردوکار انتزاعی تفکر انسانی) و محتوای فرم نیافته و ساختار نگرفته وجود ندارد.

۳

·      بنابرین، دو مفهوم فرم و محتوا لازم و ملزوم یکدیگرند.

۴

·      میان فرم و محتوا رابطه نسبی نسبت بهم وجود دارد:

الف

·      از سوئی، محتوای مشخص هر چیز، فرم و ساختار آن را تعیین می کند:

·      نوع و میزان پیوندهای خاص هر سیستم به نوع و میزان عناصر آن سیستم وابستگی دارد.

ب

·      از سوی دیگر، فرم هر چیز بر محتوای آن تأثیر می گذارد.

ادامه دارد.