هوش (فراست) (۲) (بخش آخر)

 پروفسور دکتر گئورگ کلاوس

پروفسور دکتر ورن فرید مالتوش

برگردان

 شین میم شین

۸

·      کوشش های به عمل آمده برای نشان دادن تفاوت اصولی میان رفتار هوشمندانه انسانی (براساس مشخصات فوق الذکر) و کارآئی های ماشین های محاسبه الکترونیکی اما تلاشی بیهوده است و تاب مقاومت در برابر انتقاد را ندارد.

·      زیرا تک تک مشخصات هوشمندی یاد شده را می توان به طور ماشینی تقلید کرد.

۹

·      از این روست که می توان به معنای تجرید سیبرنه تیکی از «هوشمندی ماشینی»، «هوشمندی مصنوعی» و امثالهم سخن گفت.

۱۰

·      مرزبندی میان هوشمندی انسانی و هوشمندی ماشینی اغلب بر نتیجه گیری های باطل زیرین مبتنی است:

الف

·      بنا بر یکی از قوانین تئوری الگوریتم هر الگوریتم را می توان در یک ماشین محاسبه الکترونیکی تحقق بخشید.

·       (ماشین تورینگ)

ب

·      اکنون اما کلیه مشخصات هوشمندی (مثلا تفکر هویریستیکی) را نمی توان به وسیله الگوریتمی توصیف کرد و لذا می توان گفت که این امر تنها از عهده هوشمندی انسانی بر می آید.  

پ

·      این نتیجه گیری اما درست نیست.

·      زیرا پیوند میان الگوریتم و تحقق آن به وسیله ماشین محاسبه برگشت پذیر نیست:

·      هرچیزی که قابل تحقق در ماشین محاسبه الکترونیکی باشد، حتما نباید الگوریتم به معنای تئوری الگوریتم باشد.

۱۱

·      تفکر هویریستیکی را (حتی عالی ترین فرم متد آزمون و خطا را) نیز می توان بطور ماشینی تقلید کرد.

۱۲

·      تجزیه و تحلیل دقیقی نشان می دهد که حتی نبوغ را می توان به طور سیبرنتیکی توضیح داد که به معنای توسعه به مراتب عظیم تر تفکرمندی هویریستیکی است.

۱۳

·      دلیل معقولی وجود ندارد که بگوییم که ماشین های آتی قادر به انجام عالی ترین کارآئی های فکری بشری و حتی فراتر گذشتن از آن نحواهند بود.

۱۴

·      البته باید فراموش نکرد که چنین ماشین هائی باید اولا قادر به مبادله اطلاعات آزاد با محیط خود باشند و ثانیا قادر به خود مطلوب سازی باشند.

۱۵

·      مخالفت هائی که با این احتمال صورت می گیرد، بیشتر خصلت عاطفی دارند.

۱۶

·      این مخالفت ها بر این پایه استوارند که گویا هوشمندی و به ویژه نبوغ خصلت ایراسیونال (ضد عقلی) دارند و یا از احساس و عاطفه ناشی می شوند و کارآئی های ابرماشین های آتی توهینی بر عزت انسانی است.

۱۷

·      چنین مخالفت هائی بی پایه اند و ما را به یاد مخالفت هائی می اندازند که با تز داروین راجع به منشاء حیوانی انسان صورت گرفته و می گیرد.

پایان