محمد زهری
گل زرد، گل سرخ
(تهران ـ آبان ۱۳۳۴)
تحلیلی
از
میم حجری
چنین گویند:
«گلی زرد
اگر بر سینه ات آویخت،
«گلی زرد
اگر بر سینه ات آویخت،
یک زن
بدان او با تو بیگانه است، دیگر»
چنین گویند:
«گلی سرخ
اگر بر سینه ات آویخت،
بدان او با تو بیگانه است، دیگر»
چنین گویند:
«گلی سرخ
اگر بر سینه ات آویخت،
یک زن
بدان او با تو جانانه است، دیگر»
گلی زرد
گلی سرخ
زنی بر سینه ام آویخت
بدان او با تو جانانه است، دیگر»
گلی زرد
گلی سرخ
زنی بر سینه ام آویخت
دیروز
دلم افکند در گمراه تردید
نمی دانم که بیگانه است
دلم افکند در گمراه تردید
نمی دانم که بیگانه است
با
من
و
و
یا
دلدار جانانه است
با
من
پایان
ما
برای درک محتوای نظری این شعر زهری،
آن
را
نخست تجزیه و بعد تحلیل می کنیم:
۱
گل زرد، گل سرخ
این عنوان شعر محمد زهری
است.
عناوین اشعار محمد زهری
(فیلسوف شاعر و یا شاعر فیلسوف)
عمدتا
مفاهیم مرکزی اشعار او
هستند.
گل زرد و گل سرخ
چیزهای طبیعی
اند
که
توسط اجداد محمد زهری
سمبلیزه
شده اند.
۲
چنین گویند:
«گلی زرد
اگر بر سینه ات آویخت،
«گلی زرد
اگر بر سینه ات آویخت،
یک زن
بدان او با تو بیگانه است، دیگر»
بدان او با تو بیگانه است، دیگر»
معنی تحت اللفظی:
اگر زنی بر سینه مردی
گل زرد آویخت،
به
معنی قطع رابطه قطعی با او ست.
بدین طریق
سمبل
جای سخن
را
می گیرد.
الف
دلیل اول این تعویض سخن با سمبل
قطعیت تصمیم زن
است.
یعنی
به
معنی ریختن آب پاک روی دست مرد
است.
ب
دلیل دوم این تعویض سخن با سمبل
شرمگینی زن
است.
چون
اعلام کلامی پایان آشنایی
شرم انگیز
است.
پ
دلیل سوم این تعویض سخن با سمبل
پرهیز زن
از
توضیح دلایل
است.
شاید
هم
فقدان دلیل
باشد.
چون
«دل می رود ز دستش»
و
نمی داند
چرا و به چه دلیل.
وقتی
هم
کسی دلیلی برای اقامه ندارد،
تعویض سخن با سمبل
بهترین طریق
است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر