۱۳۹۷ مهر ۹, دوشنبه

پای منبر دکتر مرتضی محیط و پامنبری های او (۲۲)


مرتضی محیط
(متولد ۱۳۱۴ در شوشتر خوزستان)
نویسنده و پژوهشگر
مقیم کالیفرنیا
حوزهٔ فعالیت او بیشتر در زمینهٔ مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است.
وی از حامیان جنبش سبز و از مخالفان حملهٔ نظامی به ایران است و آن را با هدف نابودی ایران تحت عنوان دخالت بشردوستانه می‌داند.
یادداشتی بر مفهوم "چپ ملی" در دیدگاه دکتر مرتضی محیط
نویدنو
 
تلخیص، ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور
 
تز پنجم  پامنبری ها:
 
۱
  کمونیست ها 
بر اساس آموزش های مانیفست کمونیستی مارکس و انگلس 
به
 اتحاد جهانی طبقه کارگر و همه زحمتکشان جهان 
علیه بورژوازی 
به عنوان یک طبقه جهانی 
اعتقاد دارند .
 
بیچاره مانیفست
بینوا
مارکس و انگلس.

شعار «کارگران جهان متحد شوید»
به زعم پامنبری های محیط
یعنی اتحاد جهانی طبقه کارگر و همه زحمتکشان بر ضد بورژوازی به مثابه طبقه ای جهانی.

هم
شعار مانیفست مارکس و انگلس
متافیزیکی
(ضد دیالک تیکی)
است
و
هم 
استنباط پامنبری ها از آن شعار
و
شعار دیگری از کلاسیک ها.

همانطور که ذکرش گذشت،
شعار «کارگران جهان متحد شوید»
تصحیح شده است.
 
 
مانیفست حزب کمونیست
را
کلاسیک های مارکسیسم
تحت فشار خارق العاده ای
به طور شتابزده
 تحریر و چاپ و منتشر کرده اند.
 
فرصت ویرایش نیافته اند.
 
به همین دلیل حاوی ایراد دیگری هم بوده است
که
به نوبه خود
توسط خودشان
تصحیح شده
و
در پاورقی مانیفست حزب کمونیست
قید شده است:
«تمامی تاریخ جامعه بشری
عبارت است
از
مبارزه طبقاتی»
 
ایراد این شعار
فراموش کردن جامعه اشتراکی آغازین بوده است
که
طولانی ترین فرماسیون اقتصادی جامعه بشری است
و
فاز آخرش
بیش 
از
۳۰۰۰۰ سال دوام آورده است.
 
۲
  کمونیست ها 
بر اساس آموزش های مانیفست کمونیستی مارکس و انگلس 
به
 اتحاد جهانی طبقه کارگر و همه زحمتکشان جهان 
علیه بورژوازی 
به عنوان یک طبقه جهانی 
اعتقاد دارند .
 
همانطور که ذکرش گذشت:
طبقه کارگر
قبل از همه
باید در مقیاس ملی متحد شد
تا
بعد
بتواند در مقیاس جهانی متحد گردد.
 
وحدت طبقه
چه طبقه کارگر و چه بورژوازی
باید
در
دیالک تیک ملی و بین المللی
صورت گیرد.
 
تازه
هر دو فرم وحدت طبقه
یعنی
هم
در 
مقیاس ملی
 و
هم
در
مقیاس جهانی
حاوی زیر فرم های خاص خویش اند:
 
مثال:
 
۱
قبل از همه
باید
کارگران کارگاهی در هر کارخانه و و یا شرکت و مزرعه و غیره
پس از کسب خودشناسی و خودآگاهی
با هم متحد شوند.
 
۲
بعد
کارگران متحد هر کارگاه در هر کارخانه و شرکت و مزرعه و غیره 
باید
با کارگران متحد کارگاه های دیگر کارخانه و غیره
متحد شوند.
 
۳
بعد
نوبت به اتحاد کارگران متحد هر کارخانه شهر
با 
کارگران متحد همه کارخانه های واحد تولیدی و یا خدماتی شهر می رسد.
 
۴
بعد
نوبت به وحدت
کارگران متحد واحدهای تولیدی و خدماتی دیگر شهرها می رسد.
 
۵
بعد
همین روند و روال
میان شهرهای مختلف کشور تکرار می شود
تا
نوبت به وحدت کارگران همه کشورها (جهان) می رسد.

مدل جامعه کمونیستی
در همه همین زیرفرم های بیشمار قوام می یابد.
 
ضمنا
  همین زیر فرم های وحدت
در
واحدهای حزب مارکسیستی ـ لنیینستی طبقه کارگر
منعکس می شود:
اعضای حزب طبقه کارگر در هر روستا
متحد می شوند.
 
بعد
واحدهای حزبی روستاهای هر شهر
به وحدت می رسند.
 
بعد
واحدهای حزبی شهرهای مختلف 
به وحدت می رسند
تا
وحدت تمامکشوری حزب طبقه کارگر 
صورت گیرد.
 
بعد
احزاب کارگری ـ کمونیستی کشورهای مختلف
با
هم
متحد می شوند:
یعنی 
شعار «کارگران جهان و یا به عبارت دقیقتر، شعار کارگران همه کشورها متحد شوید»
عملی می شود.
 
شعار «کارگران همه کشورها متحد شوید»
یعنی
وحدت
نخست
 در 
واحدهای ملی
(کارگاهی، کارخانه ای، روستایی، شهری، منطقه ای، کشوری)
بعد
در 
مقیاس بین المللی 
(منطقه ای، قاره ای، جهانی)
 
۳
  کمونیست ها 
بر اساس آموزش های مانیفست کمونیستی مارکس و انگلس 
به
 اتحاد جهانی طبقه کارگر و همه زحمتکشان جهان 
علیه بورژوازی 
به عنوان یک طبقه جهانی 
اعتقاد دارند .
 
مفهوم «بورژوازی به عنوان یک طبقه جهانی»
را
پامنبری های محیط
از
شعار زیر کلاسیک ها استخراج کرده اند:
«سرمایه
در
مقیاس جهانی
متحد است.
 
کار
هم
باید
در مقیاس جهانی
متحد گردد.»
 
منظور کلاسیک ها
وحدت دیالک تیکی ملی ـ بین المللی دو طبقه اصلی جامعه سرمایه داری 
است

و
نه
اینکه طبقه کارگر و یا بورژوازی طبقه ای جهانی است.

اگر بخت یار باشد
باید
آثار کلاسیک های مارکسیسم
تجزیه و تحلیل شوند.

بدون آشنایی با مفاهیم فلسفی و غیره
حتی
جمله ای از متون مارکسیستی 
را
نمی توان
دقیقا درک کرد و توضیح داد.
 
ادامه دارد.
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر