سیری در شعر عباس هژیر (1)

طرح از وبلاگ «روزنوشت»
وارونه ها
(سوئد - استکهلم)
(9/6/2012)

عباس هژیر
شاعر، فیلمساز، ترانه سرا
عضو سینمای آزادِ استان هرمزگان (بندرعباس)
سازنده فیلم های زیر:
«خطِ سفید»
« سقا»
«جهاد»
«فاصله طبقاتی»

سرچشمه:
صفحه فیس بوک
عباس هژیر

• رَگه یِ نوری
• در تاریکی،
• کُنج ِ تنهائی ا م خورد
• مرا
• تا پنجره بُرد

• همه چیز
• وارونه بود

• چشم ِ من، از قابِ پیر
• وارونه ها را می شِمُرد:

• - باد، می بارید
• - باران، می وزید

• - دریا، دیگر دل نداشت
• - کوه، می چکید

• - دستی، در باغچه داس می کاشت،
• یاس را سَر می بُرید

• - جنگل، غرق می شد در خاک،
• برج ِ پولادِ سرخ، قَد می کشید

• - لبخند، تلخ آویزان بود به دار
• گریـه، به سلطنت می رسیـد

• - روز،
• به شب باخته بود
• خورشید می ترسید،
• به خلوتی می خَزید

• - پـرنـده،
• به قفس دل بسته بود،

• بالِ پرواز می چید،
• روی پرواز خط می کشید،
• هیچگاه نمی پَرید

• - شاعر شعر نمی گفت،
• - شاعر شعر می خرید

ویرایش شعر از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
ادامه دارد