قرآن کریم از دیدی دیگر (83)

ویرایش و تحلیل از
فریدون ابراهیمی

برخورد خداوند به بنده خاطی

و گفت ابراهیم (ع) به قومش:

«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار

به جز گمراهان.»

  سوره حجر

 آیه ۵۶

·        معنی تحت اللفظی:

·        به قول ابراهیم، کسی جز گمراهان، از درگاه خدا و رحمت پروردگار نومید نمی شود.

·         به  مفاهیم این آیه باید اندکی دقت کرد:

·        یأس از درگاه خدا و رحمت پروردگار

1

«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار

به جز گمراهان.»

·        سوبژکت این آیه فرد واحدی است، ولی وقتی از درگاه این فرد سخن می رود، اسم این سوبژکت، خدا می شود.

·        اما وقتی نوبت به توبه بنده می رسد، اسم همان سوبژکت در طرفة العینی به پروردگار تغییر می یابد.

·        سؤال ناقابل از مراجع تقلید قابل این است که چرا و به چه دلیل؟

2

«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار

به جز گمراهان.»

·        منظور رسول اکرم از این آیه، تطمیع مؤمنین است:

·        رسول اکرم به مؤمنین رشوه می دهد.

·        رشوه نسیه می دهد.

·       وعده ی سر خرمن می دهد.

·        رسول اکرم بسان عوامفریب قهاری، دل مؤمنین را به رحمت پروردگار خوش می کند تا ایمان شان به خدا و در واقع به طبقه حاکمه سست نشود و به ایثار در جنگ، کشتار، غارت، اسارت و برده سازی ملل دیگر ادامه دهند و بر میزان ثروت مادی و ملکی و انسانی (تعداد برده ها، غلامان، کنیزان، زنان) اعضای طبقه حاکمه برده دار بیفزایند.

3

و گفت ابراهیم (ع) به قومش:
«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        رسول اکرم از قول ابراهیم خلیل الله، آیه نازل می کند تا بگوید که مشخصه گمراهان، یاس از درگاه خدا و رحمت پروردگار است.

·        اولا چرا از قول خودش نمی گوید؟

·        ثانیا چرا از قول خدا نمی گوید؟

·        آیه نازل کردن که برای رسول اکرم کاری ندارد.

4

و گفت ابراهیم (ع) به قومش:
«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        شاید دلیل رسول اکرم این باشد که در آیات دیگر، خدا همه انسان ها را به یک چشم می نگرد.

·        یعنی رحمتش را شامل حال همه می سازد.

·        یعنی برایش حبیب الله و عدو الله (دوست خدا و دشمن خدا) یکسان است.

·        به قول سعدی:   

ولیکن خداوند بالا و پست
به عصیان در رزق بر کس نبست

ادیم زمین، سفرهٔ عام اوست
چه دشمن بر این خوان یغما، چه دوست

چنان پهن، ‌خوان کرم گسترد
که سیمرغ در قاف قسمت خورد

·        معنی تحت اللفظی:

·        خداوند پستی و بلندی، در رزق و روزی را به دلیل عصیان به روی کسی نمی بندد.

·        روی زمین سفره همگانی الهی است.

·        همه ـ چه دشمن خدا و چه دست خدا ـ بر سر این سفره رزق خود را می خورند.

·        خدا سفره رحمتش را چنان پهناور پهن می کند که حتی سیمرغ در قله قاف از آن سیر دل می خورد.

5
و گفت ابراهیم (ع) به قومش:
«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        اکنون در رحمت همان خدا به روی گمراهان بسته می شود.

·        گمراهان از درگاه همان خدا و از رحمت و کرم همان پروردگار مأیوس می شوند.

·        احتمالا برای فرار از این تناقض است که رسول اکرم پای ابراهیم خلیل الله را پیش می کشد.

·        ما برای کسب یقین در این مورد، باید به آیات مشابه رجوع کنیم.

6

و گفت ابراهیم (ع) به قومش:
«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        این در هر صورت، روی دیگر مدال تطمیع مؤمنین توسط رسول اکرم است:

·        این معنائی جز تهدید مؤمنین ندارد.

·        هرکس ایمانش به رحمت خدا و در واقع، به رحمت طبقه حاکمه سست شود، جزو گمراهان است.

·        یکی از مؤمنین کنجکاو از یکی از آیات عظام می پرسد:

·        «چرا جمهوری اجامر تروریست های اسلامی در بالکان و لبنان و فلسطین و آرژانتین و غیره را مورد حمایت همه جانبه قرار می دهد، ولی از تروریست های روسیه حمایت نمی کند؟» 

·        جواب آیت الله عظمی چیزی در حد همین آیه است:

·        «حمایت از تروریست های اسلامی روسیه جنایت در حق امام زمان است.»

·        (نقل به مضمون.

·        مراجعه کنید به سخنان شالگونی)  

·        این چیزی جز تهدید نیست.

7

«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        می توان گفت که در این آیه دیالک تیک تطمیع و تهدید به شکل دوئالیسم امید و یأس از سوئی و دوئالیسم مؤمن و ملحد از سوی دیگر، بسط و تعمیم داده می شود.

·        کسب و کار خدا و اسلام و پیامبر اسلام و ائمه اطهار و آیات عظام همین است:

·        تطمیع و تهدید.

·        صدر اسلام را امروز هم می توان در جمهوری اجامر تجربه کرد و هم در دولت اسلامی (داعش) و هم در بقیه.

8
«کیست که مأیوس شود از درگاه خدا و رحمت پروردگار
به جز گمراهان.»

·        اکنون باید به سؤال خود جوابی از این آیه استخراج کنیم:

·        منظور از درگاه خدا چیست؟

·        این مفهوم «درگاه خدا»، درگاه الهی و یا درگاه باری تعالی از کجا آمده است؟

ادامه دارد.