طنین

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)  

·        او ساکت است و کوه، همه آوا ست

·        اندیشه می کند:

·        «گر گنگ، گر رسا

·        با من غریب نیست

·        آواز کوه ها

·        هر سنگ پاره ای یک پارچه نوا ست

·        گویا که کوه را

·        امشب، شب دعا ست

·        دور است از من این همه آوا و در من است.»

·        اندیشه می کند:

·        «این نغمه ی کشیده پر از تخته سنگ ها

·        این بانگ پر غرور کنام پلنگ ها

·        و این تلخبوته ها،

·        کارام در زمین دلم ریشه می کند»،

·        اندیشه می کند، ز کدامین لب

·        این را شنوده است، کدامین شب؟

·         او ساکت است و کوه، همه فریاد

·        اندیشه می کند:

·        «گر از لب من است سرود و پیام کوه

·         کو آن سرود خوان؟

·        کو آن پیامبر؟»

·        می گرید او به تلخی و از دور کوه ها

·        آواز می کنند.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان