چشمه

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

·       در پناه بنه ای روی کمرگاهی دور

·       چشمه ای زمزمه می کرد مدام

·       چشمه ای زنده، سراینده  ی دلشادی ها

·       چشمه ای روشن و روشنگر تاریکی ها

·       روی شیب تپه و دره دوید

·       رخ آشفته علف ها را شست

·       شانه زد زلف گل وحشی را

·       دل خاموش چمن را کاوید

·       هیچکس چشمه ی جوشنده به بازی نگرفت

·       صورت هیچکسی در دل او سایه نریخت

·       راه ها رفت و کس آگاه نشد

·       نغمه ها زد که کس آن را نشنید

·       گرچه پیوند نهان با دل کوهستان داشت

·       آرزو داشت ببیند رخ دریاها را

·       آرزو داشت بریزد به دل اقیانوس

·       تا بیابد خود را

·       در نوردد همه صحراها را

·       آه اگر دشت عطشکرده لبانم نمکد!

·       وای اگر تیزی آن سنگ نکوبد بالم!

·       یا اگر تندی آن کوه توانم نبرد،

·       ماسه ساحل امید به تن خواهم شست

·       روی دریای پر از موج گران خواهم دید

·       گرچه کس قصه ی آن چشمه بنشنیده هنوز

·       باز در روی کمرگاه و فراز دره

·       چشمه ای می جوشد

·       چشمه ای هست که می خواند باز

·       چشمه ای هست به راه

پایان