فریدون تنکابنی
درنگی
از
شین میم شین
کودک استثنایی
پزشک با خود گفت:
«خیر درست شدنی نیست.
بهتر است بقیه مغزش را هم بیرون بیاورم.
اصلاً مغز به چه دردش می‌خورد.
بی‌مغز بهتر و راحت‌تر زندگی خواهد کرد.»
پزشک بقیه مغز نوزاد را هم بیرون آورد و باز ضربه‌ای به پشت او زد،
نوزاد این بار فریاد برآورد:
«مرگ بر بی‌حجاب!
مرگ بر لیبرال!
مرگ بر مطبوعات!
مرگ بر دانشجو!
حزب الله بیدار است، از دانشجو بیزار است.»
این بند آخر این طنز تنکابنی را نخست تجزیه و بعد تحلیل می کنیم:
۱
پزشک با خود گفت:
«خیر درست شدنی نیست.
بهتر است بقیه مغزش را هم بیرون بیاورم.
قابله و در واقع خود تنکابنی
تنها راه حلی که برای همه مسائل دارد،
همان راه حلی است که بورژوازی واپسین تحت سرکردگی نیچه (خاتم الفلاسفه امپریالیسم و فیلسوف فاشیسم) برای مسائل دارد:
تخلیه کله ها از مغزهای اندیشنده.
مغز زدایی جامعه و جهان.
تبلیغ تمام ارضی خریت همراه با خردستیزی سیستماتیک نظری و عملی و هنری.
مراجعه کنید
به
ایراسیونالیسم
(خردستیزی)
ایراسیونالیسم (خردستیزی) مدرن و مدافعه از خرد
http://mimhadgarie.blogfa.com/post/11007
تنکابنی
خیال می کند که سمتگیری های سیاسی منشاء فکری دارند و نه منشاء مادی.
به نظر تنکابنی
کمیت مغز افراد تعیین کننده سمتگیری سیاسی آنها ست
و
نه شرایط مادی و معیشتی آنها.
یعنی
تعیین کننده در دیالک تیک ماده و روح (وجود و شعور)،
روح (شعور) است.
اگر این نظر تنکابنی جدی باشد، می توان گفت که جهان بینی اش، ایدئالیستی است.
یعنی
فرقی با جهان بینی روحانیت ندارد.
یعنی
تنکابنی
جهان و مافیها را وارونه و پا در هوا می بیند.
۲
اصلاً مغز به چه دردش می‌خورد.
بی‌مغز بهتر و راحت‌تر زندگی خواهد کرد.»
اگر این خرافه قابله واقعا نظر تنکابنی باشد، فاجعه است.
بی مغزی و خریت نه به بهبود زندگی و آسودگی، بلکه به ذلت و بدبختی منجر می شود.
قضیه بر عکس تصور قابله و تنکابنی است:
خِرَد بِهتر از هَر چه ایزَد بِداد
ستایش خِرَد را بِه از راهِ داد
خِرَد رَهنمای وُ خِرَد دِلگشای
خِرَد دَست گیرد به هَر دو سَرای
فردوسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر