ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ
وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ
أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم ۚ مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ
وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۰]
شما بهترين امتى هستيد از ميان مردم پديد آمده، كه امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنيد و به خدا ايمان داريد. اگر اهل كتاب نيز ايمان بياورند برايشان بهتر است. بعضى از ايشان مؤمنند ولى بيشترين تبهكارانند.
کریم
در این آیه،
مسلمین را با اهل کتاب مورد مقایسه قرار می دهد و هندوانه باران می کند.
امت اسلام
بهترین امت در میان بشریت قلمداد می شود.
دلیل کریم این است که هم ایمان آورده اند و هم امر به معروف و نهی از منکر می کنند.
ایراد این ادعای کریم این است
که
ایمان اوردن به چیزی،
برای امر به معروف و نهی از منکر کافی نیست.
مؤمن خر
فاقد لیاقت لازم برای انتقاد اجتماعی است.
امروز هم در جنقوری اسلامی همین مسئله مطرح است:
کسانی که حرف زدن بلد نیستند، به ارشاد خرکی خلایق کمر بربسته اند و فاجعه می آفرینند.
﴿لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۱]
به شما جز اندك آزار، ديگر آسيبى نرسانند. اگر با شما كارزار كنند پشت كنند و به هزيمت روند و پيروز نگردند.
کریم
در این آیه
به تحقیر اهل کتاب و به تجلیل امت اسلام می پردازد.
﴿ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ
مِّنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ
وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا
يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۚ
ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۲]
هر جا كه باشند مهر خوارى بر آنها زده شده است، مگر آنكه در امان خدا و در امان مردم باشند.
و با خشم خدا قرين شده‌اند و مهر بدبختى بر آنها نهاده‌اند، زيرا به آيات خدا كافر شدند و پيامبران را به ناحق كشتند.
و اين بدان سبب بود كه عصيان ورزيدند و تجاوز كردند.
جرم اهل کتاب
بی ایمانی به آیات الهی و اعدام انبیاء است.
به همین دلیل هم با خشم خدا روبرو شده اند و هم با تحقیر مردم.
معلوم نیست که منظور کریم از مفهوم «در امان خدا و مردم بودن» چیست.
﴿۞ لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۳]
اهل كتاب همه يكسان نيستند. گروهى به طاعت خدا ايستاده‌اند و آيات خدا را در دل شب تلاوت مى‌كنند و سجده به جاى مى‌آورند.
﴿يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي
الْخَيْرَاتِ وَأُولَٰئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۴]
و به خدا و روز رستاخيز ايمان دارند و امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند و در كارهاى نيك شتاب مى‌ورزند و از جمله صالحانند.
﴿وَمَا يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوهُ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۵]
و هر كار نيك كه كنند ناديده انگاشته نشود، زيرا خدا به پرهيزگاران آگاه است.
﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا
أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ
هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۱۶]
كافران را اموال و اولادشان هيچ از عذاب خدا نرهاند و آنان اهل آتشند جاودانه در جهنم باشند.
کریم
در این آیات
آیه قبلی اش را فراموش می کند
و
اهل کتاب
را
به دو دسته مؤمن و کافر (اهل اجر و اهل عذاب) طبقه بندی می کند.
معیار ارزیابی کریم،
معیاری سوبژکتیویستی (عقیدتی) است.
کریم
بدین طریق
در ارزیابی انسان ها عینیت و علمیت را فراموش می کند.
کریم
در کاربست متد دیالک تیکی پیگیر و منضبط نیست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر