ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۲۳]
هر آينه خدا شما را در بدر يارى كرد و حال آنكه ناتوان بوديد.
پس، از خداى بترسيد،
باشد كه سپاسگزار شويد.
کریم
در این آیه
مؤثریت جزم (دگم) توکل به خدا
را
تبلیغ می کند:
مسلمین در جنگ بدر، علیرغم ضعف، پیروز شده بودند.
چون خدا به یاری شان شتافته بود.
پس، از خداى بترسيد،
باشد كه سپاسگزار شوید.
کریم
هرگز دیالک تیک داد و ستد را فراموش نمی کند:
حالا که مسلمین در جنگ بدر یاری دریافت کرده اند، پس باید داد درخور به خدا بدهند.
تا بدهکار خدا نباشند و بر خدا بیداد نرود.
چگونه؟
مسملین باید از خدا بترسند و شکرگزار باشند.
خدای کریم
شبیه خوانین و سلاطین خرفت و خر است:
مثل آنها
از ترسناک بودن خود و شکرگزار بودن خلایق
لذت می برد.
خدا کسی را به روز خدا نیندازد.
﴿إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُنزَلِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۲۴]
آنگاه كه به مؤمنان مى‌گفتى كه اگر خدا سه هزار فرشته به ياريتان فروفرستد، آيا شما را كافى نخواهد بود؟
کریم
ظاهرا
در جنگ بدر، به توکل انتزاعی و خشک و خالی بسنده نکرده است.
وعده ارسال ۳۰۰۰ ملک از فلک را به آنها داده است.
در واقع دلیل پیروزی مسلمین در جنگ بدر
امداد غیبی بوده و نه رزم تن به تن عینی.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر