خود آموز خود اندیشی (۹۴۷)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

مقدمه

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

دلارام در بر، دلارامجوی

لب از تشنگی خشک، بر طرف جوی

معنی تحت اللفظی:

این دسته از عشاق

در جست و جوی معشوق اند، اگرچه معشوق را در بردارند.

شبیه کسانی اند که در کراته رود اند، ولی علیرغم ان تشنه لب اند.

 

نگویم که بر آب قادر نی اند

که بر شاطی نیل مستسقی اند.

معنی تحت اللفظی:

منظورم این نیست که قادر به خوردن آب نیستند.

منظور این است که در کرانه مستسقی (مبتلا به مرض تشنگی) اند.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

به توضیح وضع می پردازد.

عاشق بیگانه از خود و غیرخود، دچار استسقاء است.

بیمار روانی است و حتی با خوردن شطی از آب

سیراب نمی شود.

آخر و عاقبت جنون همین است.

خانه عقل او را «آتش میخانه» سوزانده

و

 ارگانیسم در غیاب عقل

لشکری بی رهبر است.

 

ادامه دارد.