خود آموز خود اندیشی (۹۴۰)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

مقدمه

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۸)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

 

عاشق کذائی سعدی

اما آشغال جامعه فئودالی است، که به تخریب خود خواسته می نشیند.

 انسانی بی فردا ست.

مرده است، بی که زندگی کرده باشد.

 

عاشق سعدی

 به جای تغییر هدفمند طبیعت و جامعه و جهان

 به خودسوزی بیهوده می پردازد.

چنین پروانه ای به مراتب پست تر و حقیرتر از پیله ای است که در تلاش توسعه جسم و جان خویش و در پی پی افکندن فردای خویش است.

 

خود سعدی هرگز چنین پروانه ای نبوده است.

 

سعدی پرکارترین و زحمتکش ترین حکیمی است که شرق به خاطر دارد.

 

اگر سعدی موضعگیری طبقاتی دیگری می داشت،

 شاید جامعه او سیر و سرگذشتی دیگری می یافت.

 

تاریخ هر خلق در دیالک تیک شخصیت و جامعه ساخته می شود و سعدی در این دیالک تیک تاریخساز

می توانست نقش مثبت و سازنده تری بازی کند.

 

ادامه دارد.