شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت دوم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۵)
بخش دوم
۱
ولیکن تو بستان، که صاحبخرد
از ارزانفروشان به رغبت خرد.
معنی تحت اللفظی:
خردمند کسی است که احسان می کند و در دنیای دیگر، صد برابرش را دریافت می کند.
سعدی
در این بیت شعر،
به تبلیغ آشکار پراگماتیسم می پردازد:
عرضه دین به ازای دنیا زیانبار است و لذا کاری نامعقول تلقی می شود،
اما عرضه دنیا به ازای دین سودمند است،
به معنی خرید از ارزانفروشان است،
به معنی مکر و فن و کلاهبرداری است و لذا عاقلانه و مطلوب است.
خرید و فروش دین، فی نفسه بد نیست.
دین هم کالائی است که می تواند مبادله شود.
عقل وشرع سعدی
وقتی مخالف خرید وفروش دین خواهد بود
که
معامله سودمند نباشد.
اگر کسی در پراگماتیست بودن سعدی تردید داشته باشد، اکنون می تواند یقین حاصل کند.
محتوای احسان در ایده ئولوژی فئودالی
نه
هومانیسم
نه
همبستگی با همنوع
بلکه دریافت اجر عظیم در ان دنیا ست.
احسان
نوعی تجارت سودآور است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر