برگردان
۱
· آزمایش به وسیله اسلوبی (متدیکی) بنیادی شناخت اطلاق می شود.
۲
· آزمایش به وسیله اسلوبی بنیادی تغییر واقعیت اطلاق می شود.
۳
· آزمایش به کردوکار عملی به نیات علمی اطلاق می شود.
۴
· برتریت های ماهوی و مهم آزمایش بر مشاهده صرف (پاسیو، منفعل) مبتنی بر خصلت اکتیو آزمایش است.
۵
· برتریت های ماهوی و مهم آزمایش در نکات زیرند:
الف
· پدیده مورد بررسی در روند آزمایش از عوامل مزاحم نفوذی، مجزا و ایزوله می شود.
ب
· پدیده مورد بررسی، تحت شرایط طبیعی و مصنوعی مختلف مورد بررسی قرار می گیرد.
پ
· بررسی پدیده به انحای مختلف و دلبخواهی تکرار می شود.
ت
· پدیده مورد بررسی در روند آزمایش می تواند به اجزای متشکله اش تجزیه شود.
۶
· آزمایش به نیت تصدیق فرضیه های علمی و یا به نیت رد فرضیه های علمی و به نیت کسب شناخت جزء به جزء راجع به مؤثریت قوانین عینی در پدیده ای، همیشه با تکیه بر معارف علمی معینی، شروع می شود و با تکیه بر معارف علمی معینی به مورد اجرا گذاشته می شود.
۷
· آزمایش به این معنی، فرم خاصی از پراتیک است که در کلیه مراحلش با تفکر تئوریکی رابطه تنگاتنگی دارد.
(آزمایش، مثل تجربه، کار و کردوکار و عمل و غیره
از زیرمفاهیم پراتیک است.
پراتیک
عام ترین و کلی ترین مقام
را
در بین همه اینها دارد.
مترجم)
۸
· آزمایش نه فقط در طبیعت پژوهی، بلکه ضمنا در بررسی مناسبات جامعتی و تحول عملی مناسبات جامعتی در سوسیالیسم، (یعنی در جامعه پژوهی. مترجم) وسیله معرفتی (شناخت) بنیادی ئی است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر