شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۴ ـ ۵۵)
بخش دوم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
چو بینی یتیمی سر افکنده پیش
مده بوسه بر روی فرزند خویش
معنی تحت اللفظی:
جلوی یتیمان به فرزند خود محبت مکن.
سعدی
در این بیت شعر،
مسائل بغرنج عاطفی را ساده می کند.
بدین طریق
به عوض ارائه راه حلی رادیکال برای مسائل یتیمان،
به
دلخوش کردن سطحی و الکی آنها قناعت می ورزد.
مشخصه مهم هومانیسم فئودالی همین است.
بوسه دادن و ندادن بر روی فرزند خویش، نمی تواند راه حلی برای معضلات بیشمار مادی، روحی، فکری، احساسی و عاطفی کودکان بی کس و بی پناه باشد.
اگرچه بهتر از هیچ است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر