شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۴ ـ ۵۵)
بخش دوم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
یتیم ار بگرید، که نازش خرد؟
و گر خشم گیرد، که بارش برد؟
معنی تحت اللفظی:
یتیم اگر گریه کند، پدر که مدارد تا نوازشش کند
و
اگر خشم گیرد، پدر ندارد که تحملش کند.
در این بیت شعر،
درک پسیکولوژیکی ژرف ستایش انگیز سعدی آشکار می گردد:
سعدی
رابطه پسیکولوژیکی میان گریه و ناز و خشم و بار
را
کشف و افشا می کند:
این بدان معنی است
که
گریه کودکان دال بر نیاز مبرم آنان به محبت و نوازش
است
و
خشم کودکان دال بر نیاز مبرم آنان به خالی کردن فشار روانی و روحی خویش است.
وظیفه پدر هم خرید ناز فرزند و تحمل خشم او ست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر