تحلیلی
از
۳
محتوای این اندرز سهراب به گردآفرید
حاوی اندیشه ای سنجیده و معقول است.
عمر و زندگی فردی محدود است.
چیزها، پدیده ها و سیستم ها
همه بدون استثناء
رفته رفته پیر و فرسوده می شوند
و
سرانجام تجزیه و متلاشی می گردند
تا از اجزاء آنها چیزها، پدیده ها و سیستم های جدیدی ترکیب شوند:
دیالک تیک تجریه و ترکیب
دیالک تیک انالیز و سنتز
تریاد (تثلیث) عینی پیدایش ـ رشد ـ زوال
تریاد عینی پیدایش ـ رشد ـ زوال
اما
لایزال
است.
چون هر زوالی، پیدایش جدیدی را در پی دارد.
۴
این اندیشه سهراب
اما
به لحاظ فلسفی نادرست است.
اولا تریاد ماده ـ مکان ـ زمان
پیوندی ناگسستنی است.
نه ماده در خارج از زمان و مکان وجود دارد و نه زمان و مکان خالی از ماده
و
نه
زمان بدون مکان و مکان بدون زمان.
حریفی
زمان و مکان
را
به مثابه فرم وجودی دو بعدی برای ماده
تصور می کند:
ماده
در
ظروف زمان و مکان
در
حرکت مطلق و سکون نسبی
است.
زمان و مکان نیز بسان ماده
عینی، لایتناهی، خلق ناپذیر و فنا ناپذیرند.
زمان و مکان نیز بسان ماده
ازلی و ابدی اند.
۵
مرگ چیزها، پدیده ها و سیستم ها
سیکل بی پایان است.
پایان هر ترکیبی،
تجزیه و تلاشی هر سیستم جاندار و بی جان،
آعاز ترکیب جدیدی است.
به همین دلیل است که ما از دیالک تیک تجزیه و ترکیب سخن می گوییم.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر