من نمی گویم که شما باید مثل من زندگی کنید! (۱۰)

 

جینا روک پاکو

(۱۹۳۱)

متن ساده شده توسط

ریتا کویتک

برگردان

میم حجری

 

فصل دهم

کلبه ای از کاغذ، انگار

 

·    این کلبه ای قدیمی است که در وضع وخیمی قرار دارد.

 

·    کنراد اما در جست و جوی هتل نیست.

 

·    برای او چنین کلبه ای کافی است.

 

·    کنراد وارد کلبه می شود.

 

·    تمیز هم نیست.

 

·    کنراد آشغال ها را با پایش جارو می کند.

 

·    کاغذ روزنامه را بر زمین پهن می کند و بر رویش دراز می کشد.

 

·    هنوز نمی تواند بخوابد.

 

·    تکه شکلادی بر دهان می گذارد.

 

·    این شکلاد را به او دختری در مغازه ای هدیه کرده است.

 

·    کنراد بقچه اش را به جای بالش زیر سر می گذارد.

 

·    به بیرون از کلبه نگاه می کند.

 

·    کلبه دیگر در ندارد.

 

·    بخشی از سقف هم از بین رفته.

 

·    اما آنجا که کنراد دراز کشیده، وضع خوبی دارد.

 

·    در بیرون از کلبه جیرجیرک ها کنسرت می دهند.

 

·    مهتاب همه جا را روشن کرده است و کنراد می تواند درخت ها را ببیند.

 

·    آسمان اما سیاه است.

 

·    گاهی صدای پائی به گوش می رسد.

 

·    صدای پای روباهی شاید.

 

·    کنراد متوجه خستگی خود می شود و خوابش می برد.

 

·    وقتی بیدار می شود، همه چیز طور دیگر است.

 

·    شب تیره و تار گشته است.

 

·    باران می بارد و قطرات درشت آب، از سقف عبور می کنند و در کنار کنراد، پلونگ پلونگ به زمین می افتند.

 

·    اما به روی او نمی افتند.

 

·    کنراد دوباره خوابش می گیرد.

 

·    در خواب می بیند که درخت ها به کلبه آمده اند.

 

·    صبح روز بعد همین مسئله دوباره به ذهنش می آید.

 

·    خنده اش می گیرد.

 

·    کنراد در کلبه توانسته صبحانه بخورد.

 

·    او خودش هم نمی داند که چرا او کلبه را ترک می کند و بیرون می رود.

 

·    او اما بیرون می رود.

 

·    ناگهان کلبه فرو می پاشد.

 

·    کلبه به محض اینکه کنراد پا از آن بیرون می نهد، فرومی پاشد، درست در پشت سر او.

 

·    کلبه با خاک یکسان می شود، نه از سقف و نه از دیوارها اثری باقی نمی ماند.

 

·    انگار از کاغذ بوده است.

 

·    کنراد روی کنده خیسی می نشیند و سکوت می کند، سکوت مطلق.

 

سؤال دهم

«و سکوت می کند، سکوت مطلق.»

احساس کنراد را شما چگونه تفسیر می کنید؟

 

ادامه دارد.