مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۳۴)

پروفسور دکتر رولف ماکس

برگردان

شین میم شین

 

فصل سوم

توسعه و تکامل طبقه کارگر چین و تبدیل گشتن آن به فاکتور سیاسی و اجتماعی اصلی جامعه

به مثابه مسئله اجتماعی هسته ای (مرکزی، اصلی)

۶

·    این مسئله (ضعف کمی و کیفی طبقه کارگر چین و طی بیراهه رسیدن به جامعه سرمایه داری توسعه یافته و مسائل و وظایف بغرنج و پیچیده جامعه چین) از نقطه نظرهای زیر روشن می شود:    

الف

۱

·    طبقه کارگر چین، سهم ناچیزی در جمعیت زحمتکش کشور دارد. 

۲

·    آمار رسمی برای سال ۱۹۴۹ از قرار زیر است: 

الف

·    تعداد کارگران و کارمندان در حدود ۸ میلیون نفر بوده است. 

ب

·    از این ۸ میلیون نفر، ۳ میلیون نفر کارگران تولیدی بوده اند.

پ

·    یعنی ۲.۴ درصد و یا ۰.۹  درصد مجموعه شاغلین را تشکیل داده است.

·    باید در نظر داشت که  در ۸ میلیون نفر اقشار معینی از کارمندان هم وجود دارند که جزو طبقه کارگر محسوب نمی شوند.

·    (ففر، شوبه، شولتسه، «توسعه اجتماعی ـ اقتصادی و سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر در جمهوری خلق چین»، ص ۴۳)

۳

·    تعداد کارگران و کارمندان در سال ۱۹۷۱ بنا بر آمار خود جمهوری خلق چین، ۶ برابر سال ۱۹۴۹ بوده است.

۴

·    این تعداد، حدود ۵۰ میلیون نفر است که ۱۰ تا ۱۱ درصد جمعیت شاغل کشور را تشکیل می دهد.

·    (ففر، شوبه، شولتسه، «توسه اجتماعی ـ اقتصادی و سیاسی ـ ایده ئولوژیکی طبقه کارگر در جمهوری خلق چین» ص ۷۸)

۵

·    بنا بر آمار عرضه شده توسط گلبراس، از جمعیت ۸۰۰ میلیونی چین ، ۱۵ تا ۱۸ میلیون نفر کارگر اند و در سیستم اقتصادی مرکزی مشغول کار اند.

·    (و. گ. گیلبراس، «مسائل مربوط به توسعه طبقه کارگر در جمهوری خلق چین» در «طبقات و روابط طبقاتی در جمهوری خلق چین»،  ص ۱۰۸)

۶

·    تعداد کارگران در سیستم اقتصادی هدایت شده محلی، بنا بر آمار گیلبراس ۱۲ تا ۱۵ میلیون نفر است.

·    (همانجا)

۷

·    این  ۱۲ تا ۱۵ میلیون نفر کارگر در وهله اول، گروه های به شدت متمایز گشته حواشی طبقه کارگر را تشکیل می دهند.

۸

·    حدس زده می شود که ۵ تا ۸ میلیون نفر از نیروی کار هدایت شده محلی ـ قبل از همه هدایت شده ناحیه ای ـ در صنایع کوچک برای مدت معینی مشغول کار هستند.

ب

۱

·    طبقه کارگر چین، طبقه ای نسبتا جوان است و منشاء  بخش اعظم آن، نسلی از دهقانان و اقشار بینابینی غیر پرولتری شهری بوده است.  

۲

·    تعداد کارگران در نسل دوم در سال ۱۹۷۰ به دشواری بیشتر از ۱۰ در صد بوده است.

·    (انیسیموف و فورپروسو، ۱۹۷۲، بخش ۳، ص ۱۱۸)   

۳

·    سن و سال بخش اعظم کارگران چینی در حال حاضر کمتر از ۳۰ است.

۴

·    بنا بر تخمین انیسیموف، در اوایل سال ۱۹۷۲، فقط ۵ میلیون نفر از کارگران و کارمندان مسن تر از ۳۹ سال بودند.

·    بخش عمده آنها قبل از سال ۱۹۵۳ در صنعت مشغول به کار بودند.

·    بیش از ۱۰ میلیون نفر از کارگران و کارمندان در سنین ۲۱ تا ۲۶ سال بوده اند و در سال های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰ استخدام شده اند.

·    (انیسیموف. همانجا)

ادامه دارد.