شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۱ ـ ۷۲)
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
الا گر طلبکار اهل دلی
ز خدمت مکن، یک زمان غافلی
خورش ده، به گنجشک و کبک و حمام
که یک روزت افتد همائی به دام
چو هر گوشه تیر نیاز افکنی
امید است، ناگه که صیدی زنی
دری هم بر آید ز چندین صدف
ز صد چوبه آید، یکی بر هدف.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر