میم حجری
نه.
امپریالیسم امریکا در ویتنام در هیچ نبردی
شکست نخورده است.
امپریالیسم فرانسه
در نبرد دین بین فو شکست خورده
و
مستعمره خود را در اختیار امپریالیسم امریکا قرار داده است.
سودای اصلی امپریالیسم امریکا
پس از جنگ جهانید وم
تسحیر مناطق تحت نفوذ سرکرده های سابق
(کشورهای استعمارگر انگلستان، فرانسه، پرتغال، اسپانیا و آلمان)
بوده است.
کودتای ۲۸ مرداد
هم
به معنی طرد اتحاد شوروی و نشستن امپریالیسم امریکا به جای امپریالیسم انگلیس و فاشیسم آلمان در ایران بوده است.
پس از جنگ جهانی دوم
سرکرده جهان عوض می شود:
جای بریتانیکای کبیر را امپریالیسم آمریکا و اتحاد شوروی می گیرند.
از این به بعد
جنگ بین دو سر کرده جدید شروع می شود
و
با شکست اتحاد شوروی
امپریالیسم امریکا سرکرده بلامنازع جهان می شود.
آنگاه
اژدهای زرد چین
به عنوان رقیب جدید وارد عرصه می شود.
حمایت امپریالیسم (و نه فقط امریکا) از روی کار آمدن فوندامنتالیست های اسلامی
فقط در ایران نبوده است.
همین مجاهدین افغان در المان دوره می دیدند.
شاه احمد مسعود با فرانسه بهترین روابط را داشته است.
رژیم انقلاب سفید
بدون حمایت امپریالیسم از فوندامنتالیسم اسلامی شکست نمی خورد.
ارتش شاه
به دستور از بالا
از مقاومت پرهیز کرده است.
حالا هم بدون حمایت از خارج
جنقوری خاوران
سرنگون نخواهد شد.
انقلابات و حتی عنگلابات
در دیالک تیک داخلی و خارجی پیروز می شوند و یا شکست می خورند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر