سایه

 

 سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        صبحگاهان که غرفه ی خورشید

·        در، بر این باغ خواب رفته گشاد، 

·        گل سر از دوش برگ ها برداشت

·        سایه ی گل به خاک ها افتاد

·        تا نگیرد غبار، این سایه

·        دست بردم، بگیرمش در دست

·        از میان دو دست من لغزید

·        باز بر راه خاک خورده نشست

·        دوختم جامه ای بر او از باد

·        قد کشید، از میان باد گذشت

·        روی دامان، گرفتمش از مهر

·        رفت آرام و رام مهر نگشت

·        نه قبایی به قامتش افتاد

·        نه درنگی به راه خویش آورد

·        جز به خورشید و رأی روشن او

·        اعتنا بر بلند و پست نکرد

·        خواستم تا برآرمش از بن

·         دیدم او را نمی توانم کند

·        کم کمک بر امید یاوه ی من

·         آفتاب غروب زد لبخند

·         گفتم، او را اسیر روز کنم،

·        که نسیمی هراس خورده وزید

·        رفت خورشید و سایه ی گل نیز

·        زیر دامان شامگاه خزید

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان