۱۳۹۸ فروردین ۴, یکشنبه

تأملی در خرافه «جبهه ضد دیکتاتوری» (۷)

 
فرازی
 از
جبهۀ ضدديکتاتوری - مخالفت‌ها و پرسش‌ها
دنيا
ـ نشريۀ سياسی و تئوريک کميتۀ مرکزی حزب تودۀ ايران  ـ
(سال سوم (دوره سوم) شمارۀ ١٠، آذر ۱٣۵۵)
منوچهر بهزادی
از
صفحه فیسبوک روزبه نوید
 
تحلیلی
از
یدالله سلطانپور

۱
«جبهه ضد دیکتاتوری» 
(جبهه ضد استبداد ولایی)

یکی از دلایل مارکس و انگلس و لنین
در زمینه دیکتاتوری پرولتاریا نامیدن حاکمیت طبقه کارگر
این است
که
هر دولتی
فرمی از دیکتاتوری طبقه ای و یا طبقاتی بر ضد طبقه ای و یا طبقات دیگر است.

۲
تفاوت طبقه کارگر با طبقات دیگر جامعه این است
که
نیازی به عوامفریبی ندارد
و
چیزها را به نام می نامد:
دولت خود
را
نیز
دیکتاتوری
محسوب می دارد.

این
اما
به چه معنی است؟

۳
این بدان معنی است
که
دموکراسی
(فرمانفرمایی توده)
زمانی برقرار خواهد شد
که
دولت بیهوش شود و اندک اندک بمیرد.

برای اینکه
وجود دولت
نشاندهنده وجود تضادهای طبقاتی آنتاگونیستی (آشتی ناپذیر) در جامعه
است
که
دولت
را
الزامی می سازد.

 ۴
«جبهه ضد دیکتاتوری» 
(جبهه ضد استبداد ولایی)

استفاده سرسختانه امپریالیسم از واژه دیکتاتوری
به نیت عوامفریبی است.

امپریالیسم
معرکه انتخابات بی محتوا و توخالی خود
را
دموکراسی می نامد
تا
حکومت تک حزبی در جوامع سوسیالیستی
را
دیکتاتوری جا بزند.

کسی
ولی نمی گوید
که
احزاب متلون بورژوایی
در
واقع
احزاب طبقه حاکمه امپریالیستی
و
در
بهترین حالت
احزاب اقشار مختلف طبقه حاکمه امپریالیستی اند.

یعنی
در
این طویله های طبقاتی
حکومت تک حزبی
برقرار است.

بقیه ماجرا
تئاتر
است.

۵

«جبهه ضد دیکتاتوری» 
(جبهه ضد استبداد ولایی)

دلیل حزب توده در چسبیدن سرسختانه به مفهوم گل و گشاد مبهم  دیکتاتوری
(استبداد)
دلیلی پراگماتیستی
است.

پراگماتیسم
یکی از مکاتب معرفتی ـ نظری امپریالیسم است
که
ویلیام جیمز
تأسیس کرده است.

معیار حقیقت
برای پراگماتیسم
نه
پراتیک اجتماعی
بلکه
سودمندی
است.

علمای امپریالیسم
هر خرافه ای را حتی که برای کسی مفید باشد،
حقیقی
قلمداد می کنند.

۶
حزب توده
روی هم رفته
نه
حزبی مارکسیستی ـ لنینیستی
بلکه
پراگماتیستی
است.

به همین دلیل
فاقد پرنسیپ
است.

بدین سان
اگر وحدت نیروها
مستلزم وحدت ایده ئولوژیکی، سیاسی و سازمانی
است،
اتحاد نیروها
ـ از جمله اتحاد نیروها در جبهه ضد دیکتاتوری ـ
 در عین توافق بر سر برنامه مشترک و همکاری و مبارزه متحد برای نیل به هدف مشترک،
حفظ استقلال ایده ئولوژیکی، سیاسی و سازمانی این نیروها
را
نیز
در بر دارد.
منوچهر بهزادی

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر