ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿يَهْدِي
بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُم
مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَىٰ
صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴾
[ المائدة: ۱۶]
خداوند بوسیله ی آن کسانی را که از خشنودی او پیروی کنند به راههای سلامت هدایت می کند و به فرمان خود آنها را از تاریکیها به سوی روشنایی می برد و آنها را به راه راست هدایت می کند.
کریم
در این آیه
به توضیح تفاوت انبیاء با عوام (توده) می پردازد:
انبیاء
کسانی اند که طالب و طرفدار رضایت الهی هستند.
انبیاء
در واقع انعکاس نمایندگان طبقات حاکمه در آیینه آسمان اند.
انبیاء
انعکاس هیئت حاکمه اند.
انبیاء
مبلغ و منادی و مروج شعور طبقات حاکمه
و
مجری فرامین طبقات حاکمه اند
و
مدافع منافع استراتژیکی طبقات حاکمه اند.
انبیاء
مأمور و رسول طبقات حاکمه اند.
یعنی
دارای رسالت طبقاتی و تاریخی اند.
یعنی
مبلغ ایده ئولوژی طبقات حاکمه اند.
یعنی
واسطه و میاتجی و حلقه واسط میان طبقه حاکمه و توده اند.
همه چیز آسمانی و الهی
انعکاس مو در موی چیزهای زمینی و بشری است.
آسمان
چیزی ندارد که زمین نداشته باشد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر