در ایستگاه قطاری که از نقشه فرو افتاد.
ترجمهٔ تراب حق‌شناس
گاه از خود می‌پرسم آیا شعر آزادی می‌بخشد؟
گمانم این است
که
شعر به شاعر الهام می‌کند که آزاد شده است.
هیچ فرد یا شاعری حق ندارد
خود را آزاد احساس کند
تا زمانی که دیگران آزاد نیستند
و جامعه آزاد نیست.
احساس من این است
که
امکان ندارد
من آزاد باشم
تا زمانی که میهنم آزاد نیست.
امکان ندارد
میهن من آزاد باشد
تا زمانی که جامعهٔ آن آزاد نیست.
امکان ندارد
جامعه آزاد باشد
تا زمانی که فرد در آن آزاد نیست.
من به شکل مجازی می‌گویم
که
بالاترین حد آزادی من
زمانی‌ست
که
از فلسطین آزاد شده باشم،
اما من از فلسطین آزاد نمی‌شوم
تا زمانی که فلسطین آزاد نشده باشد.
پایان
هماندیشی با محمود درویش
۱
۲
۳
۴
۵
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر