شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت پانزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۷ ـ ۶۸)
۱
بدان را نوازش کن، ای نیکمرد
که سگ پاس دارد، چو نان تو خورد
معنی تحت اللفظی:
به اشرار، محبت کن تا از شرشان در امان بمانی.
به همان سان که اگر به سگان نان بدهی، قدردانت می مانند.
در این بیت شعر سعدی
طرز رفتار اعضای جامعه با اشرار تعیین می شود.
مهر و محبت به اشرار
ربطی به بشردوستی (هوامانیسم) ندارد.
نوعی باج دهی اگوئیستی به لات ها و لاشخورها است.
نوعی لات پروری پراگماتیستی است.
سعدی
مبلغ خستگی ناپذیر پراگماتیسم
است.
پراگماتیسم
یکی از کثیفترین مکاتب فلسفی امپریالیستی است.
در قاموس پراگماتیسم،
حقیقت
هر کار و فکر و دسیسه و نظری است که برای کسی سودمند باشد.
اجامر امپریالیستی
جنایات خود در مستعمرات
را
به مدد پراگماتیسم توجیه می کنند.
اسم پراگماتیسم امریکایی، اینسترومنتالیسم (ابزار واره سازی) است.
در این بیت شعر سعدی
ضمنا
آنتی ناتورالیسم (طبیعت ستیزی) فئودالی سعدی
به صورت سگ ستیزی فئودالی سعدی
تبیین می یابد.
سعدی
سگان را که خادم هزاران ساله بشریت اند، با اشرار انگل و مفتخوار و زیانبار
یکسان تلقی می کند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر