خود آموز خود اندیشی (۹۷۸)

شین میم شین

بوستان

باب سوم

در عشق و مستی و شور

حکایت اول

بخش اول

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۸۰ ـ ۸۳)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

دگر رفت و صبر و قرارش نبود

شکیبائی از روی یارش نبود

مگس وارش از پیش شکر به جور

براندندی و باز گشتی به فور

 

معنی تحت اللفظی:

گدازاده عاشق به پادشاه زاده

پس از تحمل ضرب و شتم و شنیدن توهین و تهدید

رفت.

ولی مثل مگسی که از روی شیرینی می رانند و دوباره برمی گردد به کوی پادشاه زاده برگشت.

 

سعدی

در این د وبیت شعر

عاشق جماعت را به مگس جماعت تشبیه می کند که بی اختیار به شیرینی و معشوق برمی گردند.

 

این شباهت اما فقط ظاهر قضیه است.

مگس از مواد قندی تغذیه می کند تا به حراست از حیات و تولید میلیونی مثل و تکثیر نوع نایل آید.

یعنی به زندگی خود معنا ببخشد.

گدا زاده اما خر و خردستیز است.

با عشق کذایی به دشمن طبقاتی خود،

دنبال وججه اجتماعی واهی و توخالی برای خود می گردد.

  

ادامه دارد.