قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۰)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ ۚ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۶۱]

هيچ پيامبرى خيانت نكند و هر كه به چيزى خيانت كند، آن را در روز قيامت با خود آورد. 

سپس جزاى عمل هر كس به تمامى داده خواهد شد و بر كسى ستمى نرود.

 این آیه کریم

به مفهوم خیانت اختصاص دارد.

ولی منظور از خیانت چیست؟

خیانت در دیالک تیک خدمت و خیانت وجود دارد.

این دیالک تیک 

یکی از دیالک تیک های فرماسیون های برده داری و بعد فئودالی است:

برده با ارباب برده دار، عهدی می بندد:

برده متعهد می شود که خدمتگزار ارباب باشد.

اگر برده فرار کند و یا حاضر به خدمت نباشد،

 گفته می شود که به ارباب خیانت کرده است.

ولی منظور کریم از خیانت به چیزی چیست؟ 

احتما منظورش خیانت در زمینه معینی است.

مثلا

اگر کسی قرضی از کسی گرفته باشد و پس نداده باشد، به عهد خود وفا نکرده است و به آن شخص خیانت کرده است.

در این آیه

ضمنا

تعریف کریم از ستم تبیین می یابد:

ستم

یعنی ستد چیزی از کسی، بدون دادن داد درخور به آن کس. 

اگر کسی به کسی پشیزی انفاق کرده،

خدا در دنیای واهی پشیزی به او خواهد داد و دست خالی نخواهد ماند.

چون خدا دادگر است و نه بیدادگر.

 

ادامه دارد.