قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۴۶)

      

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا ۖ وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۵۵]

به راستی کسانی از شما که در روز بر خورد دو گروه(مسلمانان و کافران در جنگ احد) فرار کردند، 

در حقیقت شیطان آنان را به سبب بعضی از کردار (و گناهانی) که مرتکب شده بودند، بلغزانید،

 و قطعاً خداوند از آنان در گذشت،

 بی گمان خداوند آمرزنده ی بردبار است.

کریم

در این آیه،

دلیل فرار مسلمین از میدان جنگ با کفار

را

نه

ترس مسلمین،

نه

غریزه قدر قدرت حفظ نفس مسلمین و خرد اندیشنده آنان،

بلکه شیطان بینوا جا می زند

و

دلیل موفقیت شیطان را، 

نه هوشمندی و تردستی شیطان و خریت و ساده لوحی مسلمین،

بلکه خاطی و گناهکار بودن مسلمین می داند.

عجب منطقی کریم دارد.

جالب تر

واکنش خدای کریم به این فرار از جبهه است:

بخشش فراریان.

برای اینکه خدا بخشنده است.

این صفت خدای کریم،

همان صفت خوانین و سلاطین برده دار و فئودال و امروزه سرمایه دار است.

اگر برده و رعیت و پرولتر فراری

بخشیده نشود،

چه کسی باید در مزرعه و مرتع و معدن جان بکند؟

ادامه دارد.